آقای پزشکیان! این ادبیات و مواضع مناسب رئیس جمهور ایران نیست
تکرار عبارت زننده «گرسنه هستیم» و بیان موضع نابجای «در بدترین شرایط منابع و اعتباری قرار داریم» باعث شد تا چند نکته‌ای در این باره بیان شود.
دهم مهرماه بود که رئیس جمهور در جریان سفر به استان هرمزگان گفت: «ما خودمان خودمان را تحریم کردیم. آنهایی که نفت و گاز ندارند و می‌خرند، چطور زندگی می‌کنند؟ ما داریم و گرسنه هستیم»!
همین جنس اظهارات را رئیس جمهور در سفر استانی اول آبان به آذربایجان غربی تکرار کرد و گفت: «ترکیه، ژاپن و کره نفت ندارند ولی وضعیت‌شان از ما بهتر است؛ ما نفت و گاز داریم ولی گرسنه هستیم».
در جریان همین سفر اخیر آقای پزشکیان تاکید کرد که «شرایط جنگ تحمیلی ۱۲ روزه و تحریم‌های دشمن امروز کشور در بدترین وضعیت منابع و اعتباری قرار دارد»!
یا در مورد دیگر، نوزدهم مرداد یعنی کمتر از 50 روز بعد از توقف جنگ که مدیران رسانه‌ها به دیدار آقای رئیس جمهور رفته بودند، آقای پزشکیان گفت: «حرف نمی‌زنم، گفتگو نمی‌کنم، خب می‌خواهی چه کار کنی؟ می‌خواهی بجنگی خب آمد و زد؛ الان برویم درست کنیم دوباره می‌آید می‌زند»!
متاسفانه از این جنس اظهارات آقای رئیس جمهور موارد دیگری نظیر «دیپلماسی بلد نیستم»، «به عراق برای زیارت می‌رویم، مجبوریم دیپلماسی هم داشته باشیم»(!)، «چه ایران تروریست باشد»(!) و… هم در طول مدت کوتاه 15 ماهه ثبت شده است که همگی جای تاسف دارد.
اما تکرار عبارت زننده «گرسنه هستیم» و بیان موضع نابجای «در بدترین شرایط منابع و اعتباری قرار داریم» باعث شد تا چند نکته‌ای در این باره بیان شود:
یک: حتما که جناب رئیس جمهور باید متوجه تفاوت جلسه خصوصی با عمومی باشند. در جلسات خصوصی صریح ترین حرف‌ها و آمارها برای اتخاذ تصمیمات جدی باید بیان شود که اگر بیان نشود خیانت است. اما بیان همین سخنان در جلسات عمومی که همه دنیا به ویژه دشمنان و بدخواهان ایران می‌شنوند و البته که محاسبات خود را بر مبنای آن شکل می‌دهند، قطعا ممنوع است.
دو: دولت و مسئولان آن وظیفه امیدآفرینی دارند نه آنکه نفر اول دولت ادبیات ناامیدکننده به جامعه تزریق کند. هنر دولتمردان به ویژه رئیس دولت باید آن باشد که هنرمندانه مردم را متوجه برخی مشکلات نماید و در پس پرده حل آنها را دنبال کند نه آنکه عموم مردم به عنوان شنونده اظهارات رئیس جمهور حس کنند که رئیس دولت جدید که در ابتدای راه هم هست خود ناامید شده و در نتیجه نگرانی به جامعه تزریق شود.
سه: در حالی که کارمندان و مدیران تابعی از رفتار مقامات ارشد خود هستند، وقتی جنس ادبیات رئیس دولت اینگونه ناامیدکننده باشد، با این حساب تکلیف مدیران زیرمجموعه ایشان در تهران و به ویژه استان‌ها قابل پیش بینی است.
چهار: استفاده از برخی تعابیر زننده نظیر «ما گرسنه هستیم» و تکرار تاسف‌بار آن، با کدام متر و معیار بر زبان رئیس جمهور جاری می شود؟ آقای پزشکیان به عنوان نماینده فعلی جمهور بزرگ و عزتمند ایران حتی در بیان ضعف‌ها باید برای انتخاب تعابیر خود سختگیرانه عمل کند و به استفاده از هر کلمه‌ای نباید رضایت بدهد. وقتی جنابشان معترف هستند که سخنرانی بلد نیستند، پس حتما باید از حجم سخنرانی ها بکاهند تا اینگونه موارد به صفر برسد.
پنج: قطعا برخی مشکلات باعث فشار به رئیس جمهور می‌شود، اما چاره کار آن است که دولت از فضای انفعال، بی‌تصمیمی، گفتاردرمانی و اصرار به بقای برخی همکاران ناکارآمد فاصله بگیرد و کارشناسان را واقعا به کار بگیرد. البته که بهتر بود آقای پزشکیان با برنامه کاندیدای انتخابات می‌شدند؛ چرا که ایشان از همان تاکید قابل تقدیری که در زمان انتخابات برای اجرای برنامه هفتم داشتند هم عقب نشینی کرده و در نامه به مجلس، ۱۳۷ حکم برنامه هفتم را غیرقابل اجرا دانستند!
شش: با هر تفسیر، ادبیات عزت آفرین و امیدوار کننده باید سرلوحه ذهنی رئیس جمهور باشد. ایران در یک جنگ بزرگ که به نیت براندازی نظام مقدس جمهوری اسلامی و مرحله بعد تجزیه ایران آغاز شد، به دلیل قدرت بالای نظامی خود و اتحاد مقدس مردم پیروز میدان شده و دشمن زخم خورده در کمین فرصت مجدد است.