آیت‌الله خامنه‌ای مشتری طنزهای این کمدین بود
مقام معظم رهبری در سال ۷۱ و در دیدار با گروه ورزش و سرگرمی رادیو با اشاره به طنازی‌های مرحوم نوذری در برنامه مشهور صبح جمعه با شما فرمودند: آقای نوذری یکی از آن هنرمندان مبتکر، خلاق و واقعی هستند. ایشان هنرمند بسیار با ارزشی هستند که من وجودشان را از نعمت‌های خدا بر خودمان می‌دانم. من برنامه‌های مختلف ایشان را گاهی گوش می‌کنم یا می‌بینم. ایشان بسیار هنرمندند. هنر یک ودیعه‌ی الهی و یک نعمت بزرگ خداست و هنرمند هم یک نعمت است.
شاید کمتر کسی در روزگار اکنون ما به این نکته مهم و بزرگ توجه داشته باشد که حضرت آیت‌ا… خامنه‌ای، رهبر معظم انقلاب اسلامی یکی از پیشگامان توجه به “حال خوب”، لبخند و تفریح در جامعه ایرانی هستند.
معظم‌له پس از انقلاب چه در قامت رئیس‌جمهور و چه در قامت ولی امر مسلمین جهان، اهتمام و تأکیدات ویژه‌ای در این زمینه داشته‌اند که ابعاد بسیار بزرگ و شگرفی دارد.
آشنایی مردم و فعالان فرهنگی و رسانه‌ای با این خدمت بزرگ مقام معظم رهبری به اسلام و ایران از ضرورتهای زمانه ماست.
*آنچه که در ادامه می‌خوانید برگ‌هایی از بیانات رهبر معظم انقلاب و خاطراتی است که درباره اهتمام ایشان به مسئله مهم شادمانی و لبخند در جامعه ایرانی وجود دارد:
۱_ مرحوم “منوچهر نوذری”، کمدین، بازیگر تلویزیونی، چهره محوری برنامه رادیویی “صبح جمعه با شما” و از چهره‌های فرهنگی و مجریان صداوسیمای دوران پهلوی بود که پس از انقلاب مورد تفقد ویژه رهبر معظم انقلاب قرار گرفت.
حمیدرضا خزایی، مدیر وقت تولید رادیو با نقل خاطره‌ای در این زمینه می‌گوید:
“پس از انقلاب آقای شیشه‌گران، که آن زمان جوانی مستعد بودند، تصمیم داشتند برای تولید برنامه، گروهی از افرادی که قبل از انقلاب فعالیت می‌کردند، دوباره به عرصه‌ی فعالیت بازگردانند. این موضوع شاید نیاز به اجازه داشت. جواب آقا این بود که از افرادی که توانمند هستند و هنر دارند و با انقلاب دشمنی ندارند، استفاده شود تا حرف انقلاب زده شود. همین اجازه باعث شد تعدادی از هنرمندان توانمند به سازمان بازگردند. یکی از این عزیزان مرحوم نوذری بودند که به رادیو برگشتند. واقعاً ایشان خیلی توانمند بودند. وقتی دوستان و به‌خصوص آقای شیشه‌گران مقدمات حضور دوباره‌ی ایشان را فراهم کردند، بنده یادم است که ایشان در جلسه اشک ریختند و گفتند این بچه‌های رادیو مثل بچه‌های خودم هستند و ما هرچه در توان داریم، برای مملکت و ملت خودمان ارائه می‌کنیم. واقعاً هم خیلی خوب کار کردند. حتی بعدها حضرت آقا نامه‌ای برای آقای نوذری نوشتند و از او برای اجرای برنامه‌هایشان تشکر کردند.”
۲_ مقام معظم رهبری در سال ۷۱ و در دیدار با گروه ورزش و سرگرمی رادیو با اشاره به طنازی‌های مرحوم نوذری در برنامه مشهور صبح جمعه با شما فرمودند: آقای نوذری یکی از آن هنرمندان مبتکر، خلاق و واقعی هستند. ایشان هنرمند بسیار با ارزشی هستند که من وجودشان را از نعمت‌های خدا بر خودمان می‌دانم. من برنامه‌های مختلف ایشان را گاهی گوش می‌کنم یا می‌بینم. ایشان بسیار هنرمندند. هنر یک ودیعه‌ی الهی و یک نعمت بزرگ خداست و هنرمند هم یک نعمت است.
ایشان همچنین درباره اهمیت خنده و تفریح تصریح کردند: جامعه مثل کارخانه‌ی عظیمی که از فولاد درست شده و یک میلیون قطعه فولاد را حرکت می‌دهد؛ سایش دارد، استهلاک دارد، لذا گاهی مقداری روغن لطیف و خوشرنگ، تمام سایشها را از بین می‌برد و کار، تندتر، روانتر و بهتر انجام می‌گیرد. تفریح، چنین نقشی دارد و باید به حرکت کلی جامعه کمک کند.
معظم‌له در ادامه فرمودند: راجع به موضوع تفریحات، چیزی که می‌توانم بگویم این است که موضوعی بسیار مهم و اساسی است. اگر چه در جامعه، خیلیها هستند که ممکن است آن را جدی نگیرند و فکر کنند که یک زندگی جامد و خشک و بی‌انعطاف و بی‌لبخند، می‌تواند زندگی موفقی باشد. اما چنین نیست. اگر در زندگی تفریح سالم نباشد؛ اگر آن لبخند طبیعی که ناشی از نشاط است بر لب انسان ننشیند، زندگی برخود انسان و بر معاشران او، جهنم خواهد شد. مادیات، مقدمه‌ی زندگی خوبند؛ و تفریح، عنصر اساسی زندگی خوب است.
فرض کنیم کسی در آمدهای مالی بسیار کلانی داشته باشد، اما در زندگی دل خوشی نداشته باشد. این، زندگی نیست که دارد! تفریح، از باب تفعیل است؛ یعنی فرح آوردن؛ یعنی ایجاد فرح. اگر فرح و شادمانی در انسانی نباشد، ولو خیلی هم در آمد داشته باشد؛ مقام بسیار عالی داشته باشد یا نفوذ اجتماعی داشته باشد، این اصلاً برای او زندگی نیست و حتی نمی‌شود با او زندگی کرد. شما همتتان این است که آن فرح و شادمانی را به انسانها ببخشید و مردم را – از بالاترین مقام اجتماعی تا مردم عادی کوچه و بازار؛ از فقیر و غنی و قشرهای مختلف – شادمان کنید. این امر بسیار مهمی است. زندگی باید شادمانه باشد و شادمانه بگذرد.
۳_ رهبر انقلاب در یکی از تأکیدات خود بر اهمیت لبخند که در دیدار با مدیران صداوسیما در سال ۸۳ ابراز شد، می‌فرمایند:
“یکی از مقوله‌های بسیار مهم و یقیناً یکی از ضرورتهای جامعه، لبخند است. لبخند یکی از نیازهای زندگی انسان است. زندگیِ بی‌شادی و بی‌لبخند، زندگی دوزخی است. زندگی بهشتی، زندگی با لبخند است. حضرت علی فرمود: «المؤمن بشره فی وجهه و حزنه فی قلبه»؛ اگر غصه‌یی دارید، باید در دلتان نگه دارید؛ مؤمن این‌طوری است. لبخند و شادی مؤمن در چهره‌ی اوست. اصلاً چهره‌ها باید شاد باشد. اگر با چهره‌ی خودتان میتوانید به جامعه شادی بدهید، باید این کار را بکنید. شادی لازم است و باید آن را برای مردم تأمین کرد.”
۴_ حضرت آیت‌ا… خامنه‌ای طنز خوب را به مثابه عبادت دانسته و می‌فرمایند: من قبول ندارم کسی چهره‌ی اسلام را یک چهره‌ی خشمگین و اخمو و بد اخلاق تصور کند. به‌هیچ وجه، اسلام این نیست… بنابراین، شما همین‌طور که یک کار تفریحی را انجام می‌دهید، یک نمایش اجرا می‌کنید، یک ماجرای طنزآمیز را بیان می‌کنید، یک شعر اجرا می‌کنید و می‌خوانید یا یک مسابقه اجرا می‌کنید، در همان حال احساس کنید که یک عبادت انجام می‌دهید.”
۵_ مقام معظم رهبری در سال ۷۰ و در پاسخ به نامه‌ای از مرحوم کیومرث صابری‌فومنی، مدیر مسئول “مجله گل‌آقا” نوشتند:
“بسم الله الرّحمن الرّحیم
خدا را شکر که این طنز شیرین و پُرمغز به دوره‌ی جلدشده‌ی یک‌ساله رسید و آزمونی از یک اقدام موفّق در یک خلأ فرهنگی و هنری را در برابر چشم همه‌ی کسانی که برای شروع کارهای لازم، تردیدها را بر تصمیم‌ها غلبه میدهند، گذاشت. ادّعا نمیکنم که کار شما کامل و بی‌عیب است؛ امّا با ملاحظه‌ی اجمالی شماره‌های گل‌آقا، امید هر چه بهتر شدن و کامل‌تر شدن آن را دارم.
طنز صادق و دلسوزانه باید همه‌ی نقاط معیوب، بخصوص آنها را که کمتر به چشم می‌آیند و آنها که بیشتر به علم و اطّلاع همگان از آن نیاز است، هنرمندانه ببیند و بنمایاند. امروز جامعه و نظام انقلابی ما با دشمنانی روبه‌رو است که همه‌ی ابزارهای محسوس و نامحسوس را برای ضربه زدن و جریحه‌دار کردن مردم و نظام و انقلاب به کار میبرند. برای آگاه کردن ذهن مردم از خدعه‌ی دشمن، چه وسیله‌ای از طنزِ هنرمندانه و شیرین و زیرکانه، بهتر و کاری‌تر؟
ان‌شاءالله شما و همکارانتان موفق باشید.
۶_ حضرت آقا(حفظه) طی سخنانی در یکی از خطبه‌های نماز جمعه در سال ۸۰ پیرامون اهمیت زیست شادمانه می‌فرمایند: محیط زندگی پیغمبر، محیط شادی هم بود؛ با افراد شوخی میکرد، مسابقه می‌گذاشت و خودش هم در آن شرکت میکرد. آن مردمی که ده سال با او زندگی کردند، روزبه‌روز محبت پیغمبر و اعتقاد به او در دلهایشان عمیقتر شد.