ایران؛ آماده جنگ، مشتاق زندگی
بدانیم که در تاریخ حکمرانی‌های پیشرفته و جوامع قوی؛ جنگ یک امر قطع‌کننده و حبس‌کننده نبوده است همچنانکه در طول ۸ سال دفاع مقدس و در طول تاریخ مبارزه نظام اسلامی با ترور و شرارت نیز دیده‌ایم که در طول جنگ و فعالیت‌های شدید نیروهای امنیتی اما زندگی جریان داشت، اقتصاد حتی رو به پیشرفت گذاشت و شادمانی عمومی پیگیری می‌شد.
فرهیختگان گزارش داد: محمدباقر قالیباف، رئیس مجلس شورای اسلامی چندی قبل طی سخنانی گفته است:
“ممکن است جنگ رخ بدهد و باید برای آن قوی شویم؛ بخشی از این قوی‌شدن دست ما مسئولان به‌ویژه در حوزه معیشت و مسکن است.”
*احتمال حمله هسته‌های شرور و کشورهای متجاوز به خاک ایران همیشه بالا بوده و هست.
این حملات نیز اگرچه هر بار به بهانه‌های مختلفی صورت می‌گیرد لکن مسئله بر سر اهمیت ایران و اصالت ایرانی و اسلامی ماست.
پس از این تأمل بدیهی و ضمن تأکید بر ترویج واقع‌بینی‌هایی نظیر آنچه سردار قالیباف مطرح کرده، لکن لازم به تأکید است نباید در مقابل این حقیقت بدیهی که خاصّه با حمله چندی قبل اسرائیل پررنگ‌تر شده، وارد موضع ضعف یا ترس شد.
“فضای تعلیق” برای جامعه بدتر از هرچیزی و حتی بدتر از فضای جنگی است.
مردم به زیستن و معیشت نیاز دارند و این مسئله هرگز نباید تحت تأثیر هیچ چیزی قرار بگیرد.
بله! ما همیشه در خطر تجاوز مرزی و شرارت بوده‌ایم اما زیست ملی ایرانیان خاصّه در ۴۷ سال اخیر یک زیست زیبا، رو به پیشرفت و دارای اعتماد به نفس بود صرفا از این رو که مردم اعتماد و اطمینان داشتند که حاکمیت نظام جمهوری اسلامی ایران از آنان دفاع می‌کند و تا همیشه در مقابل هر خطری سپر امنیت آنان است. اکنون و با حمله اخیر اسرائیل؛ این باور ملی نزد مردم تقویت شده و دیدیم که جامعه نیز با تقویت اتحاد در ایام درگیری ۱۲ روزه؛ پاسخ مناسبی به ایثار حاکمیت در جانفشانی برای امنیت ایران و ایرانی داد.
غرض آنکه اکنون که فضای احتمالات مربوط به بروز شرارت‌ها علیه ایران کمی پررنگ‌تر شده؛ باید از فضای تعلیق دوری کرد و همان باور ملی را ترویج داد که می‌گوید نظام اسلامی حامی مردم ایران است.
به سخن دیگر اینکه تأکید بر بالا بودن احتمال درگیری در فی‌زماننا هذا اگرچه لازم اما هیچ تحلیل برجسته یا سخن مهمی نیست و بلکه آنچه اهمیت دارد این است که کاوه‌های آهنگری از سرتاسر خاک ایران برخیزند و با درفش حمایتگری نظام اسلامی، مردم را به کار و تلاش و تفریح بیشتر فرا بخوانند. همان که در سخنان دکتر قالیباف و تأکیدات او بر اهمیت معیشت و مسکن نیز به رأی‌العین مشاهده می‌شود.
بدانیم که در تاریخ حکمرانی‌های پیشرفته و جوامع قوی؛ جنگ یک امر قطع‌کننده و حبس‌کننده نبوده است همچنانکه در طول ۸ سال دفاع مقدس و در طول تاریخ مبارزه نظام اسلامی با ترور و شرارت نیز دیده‌ایم که در طول جنگ و فعالیت‌های شدید نیروهای امنیتی اما زندگی جریان داشت، اقتصاد حتی رو به پیشرفت گذاشت و شادمانی عمومی پیگیری می‌شد.
اکنون نیز امر جدیدی حاصل نشده. دشمن همان دشمن است و نیروهای امنیتی و دفاعی ما هم همان ایثارگران سابق. چه باک که بر طبل زندگی بکوبیم، بیشتر تفریح کنیم و فعالیت‌های اقتصادی را پی بگیریم.
لذا بر مسئولان و فعالان فرهنگی و اجتماعی و سیاسی است که ساز زندگی را در کنار ساز جنگ کوک کنند و در محاکات با جامعه اثبات کنند که “جنگ” اگرچه اقتضائاتی دارد اما هرگز رافع زندگی نیست و جامعه باید بر مسیر بالندگی خویش حرکت کند.
امر بدیهی در پیوست این توصیه مهم و راهبردی آنست که بدانیم هدف اصلی دشمن از شعله‌ور کردن جنگ نیز نه اصابت چند هدف در اینجا و آنجا که ستاندن شور زندگی از جامعه و اجباری کردن فضای تعلیق است.
باید با زندگی و شادمانی و نشاط، دشمن را نومید کرد.