جملات طلایی ظریف خطاب به آمریکایی‌ها
لازم به یادآوری است که بر خلاف تصور عمومی و آکادمیک، نظام بین‌الملل و عرصه دیپلماسی بیش از آنکه عرصه عقلانیت باشد اما عرصه منافع و قدرت‌نمایی است فلذا نباید انتظار داشت که طرف‌های مذاکراتی ایران یا کشورهای دیگر مثلا در مقابل این گزاره‌های عقلانی که دکتر ظریف مطرح کرده است؛ پرچم پذیرش را در مقابل ایران بالا ببرند!
محمدجواد ظریف، وزیر اسبق امور خارجه و از دیپلمات‌های برجسته کشورمان به تازگی طی سخنانی در نشست “انجمن کنترل تسلیحات” در واشنگتن که به صورت آنلاین و از تهران صورت گرفت گفته است:
“اگر ایران می‌خواست بمب بسازد، تا کنون ساخته بود، در حالی که برای نساختن بمب، هزینه‌ای بالاتر از کسانی که واقعاً آن را ساخته‌اند، پرداخته است. چرا ایران چنین قیمت سنگینی پرداخته، بدون آنکه کاری را که نتانیاهو ۳۰ سال قبل ادعا می‌کرد در ۶ ماه انجام می‌شود، به پایان رساند؟”
به گزارش ایرنا، او همچنین در بخش دیگری از سخنان خود تصریح می‌کند: ایران هیچیک را انجام نداده است: نه تسلیم شده و نه حتّی اکنون، که تقاضای اجتماعی فراوان است و توجیه حقوقی به راحتی قابل ارائه است، به سوی بمب شتافته است. در عوض، ایران به طور پایدار، توسعه هسته‌ای را بدون تسلیحاتی کردن ادامه داده است.
*سخنان ظریف یک مانیفست دقیق، موجز و عقلایی درباره امتناع قطعی جمهوری اسلامی ایران از سلاح اتمی است که بهانه را از دست هر کسی در این رابطه خواهد گرفت.
با این سخنان، در یک وجه کامل عقلانی مشخص می‌شود که اگر ایران اسلامی به دنبال سلاح اتمی بود؛ اولا خیلی پیش از این آنرا ساخته بود و ثانیا اکنون که به نظر می‌رسد توجیهات حقوقی و اجتماعی در پسا جنگ نیز بروز کرده است قطعا می‌توانست دست به این کار بزند.
لکن نظام جمهوری اسلامی ایران از اساس و در مبنا با سلاح اتمی مخالف است و آنرا روا و مشروع نمی‌داند.
سخنان ظریف می‌تواند یک مبنای مذاکراتی دقیق و مستحکم را برای نظام جمهوری اسلامی ایران نیز پیرامون سلاح اتمی شکل دهد.
در اینجا البته لازم به یادآوری است که بر خلاف تصور عمومی و آکادمیک، نظام بین‌الملل و عرصه دیپلماسی بیش از آنکه عرصه عقلانیت باشد اما عرصه منافع و قدرت‌نمایی است فلذا نباید انتظار داشت که طرف‌های مذاکراتی ایران یا کشورهای دیگر مثلا در مقابل این گزاره‌های عقلانی که دکتر ظریف مطرح کرده است؛ پرچم پذیرش را در مقابل ایران بالا ببرند!
اما این واقعیت‌های تلخ هرگز از “قدرت سلاح عقلانیت” نمی‌کاهد و یک نظام حکومتی پیشرفته باید همزمان با “عقلانیت محوری” بر قدرت خود نیز در ابعاد مختلف اقتصادی و نظامی و… بیافزاید تا بتواند در هماوردی‌های بین‌المللی؛ منافع خویش را تحصیل کند.