دلایلی که باعث شد نهضتها را به باد بدهند
از ارتحال روحانی مجاهد، شجاع، صریح اللهجه و شیرین سخن، زندهیاد حجتالاسلام والمسلمین جعفر شجونی ۹ سال سپری شد. بازخوانی زندگی سیاسی وی، به واقع مروری بر مبارزات دینی هفت دهه از تاریخ معاصر ایران به شمار میرود. هم از این روست که تحلیل کارنامه اینگونه چهرهها اهمیتی دوچندان مییابد.
شادروان شجونی در یکی از واپسین مصاحبههای خویش، در باب آفاتی که نظام جمهوری اسلامی این میراث گران مجاهدین اعصار و سدهها را تهدید میکند، به بیان نکات مهمی پرداخته است:
«من زیاد تاریخ میخوانم، مخصوصاً تاریخ مشروطه را زیاد مطالعه کردهام. دلیل شکست یا دست کم عدمتوفیق این نهضتها این بوده که بالای سر این حرکتهای دینی و ملی، یک ولیفقیه و مرجع قدرتمند وجود نداشته و نهایتاً احزاب و گروهها به جان هم افتادهاند و نهضتها را به باد دادهاند.
شهدای مشروطه، آدمهای بسیار بزرگی بودند. ما نظیر آیتالله شیخ فضلالله نوری، شیخ محمد خیابانی، ثقهالاسلام تبریزی، ستارخان، باقرخان و… را در تاریخ زیاد نداریم. آنها واقعاً آدمهای مخلصی بودند. پس چرا از انقلاب مشروطه، رضاخان و محمدرضا و ساواک درآمدند؟ چون رهبر قدرتمندی مثل امامخمینی نداشتند.
البته که آگاهی عمومی جامعه هم در حدودی که در سال ۱۳۵۷ انقلاب کردند، نبود. برای همین است که باید با چنگ و دندان، این نظام را نگه داریم و در رفع عیوبش بکوشیم. باید آفتهای این درخت را از بین ببریم که آفت به ریشه نزند.
مهمترین این آفتها عبارتند از: تقدم اراذل و تأخر افاضل، جلوافتادن آدمهای بیریشه و بیخانواده، اینکه آدمهای فاضل و باشخصیت و درستکار و امین و… خانهنشین شوند و آدمهای بیسواد و بیشخصیت و دروغگو، مصدر امور قرار بگیرند. آفت بعدی، بزرگ کردن حواشی و جزئیات و غفلت از اصول و مبانی است. ظلم به مردم، تعدی به بیتالمال، فامیلبازی، رشوه، ربا و… نباید مانند خوره به جان انقلاب بیفتد. انقلاب ما با همه عظمتش، از این آفات در امان نیست و اگر غفلت کنیم ضربه میخوریم. همه وظیفه دارند تا مراقبت کنند….»