“عبور از پزشکیان” برای عبور از نظام
جواد امام، فعال چپ و سخنگوی جبهه اصلاحات در بخشی از یک مصاحبه با خبرآنلاین گفته است: وفاق در ذات خود، امری عقلایی و پسندیده است؛ اما دولت میبایست پیش از طرح شعار وفاق، برنامهای روشن ارائه میکرد، راهکارها و راهبرد خود را مشخص میساخت و معلوم میکرد که این وفاق قرار است در جهت تحقق کدام ایده و برنامه و کدام مسیرِ خروج از بحرانها حرکت کند. اینکه صرفاً بگوییم «رفاه» و این رفاه بهگونهای باشد که حامیان دولت و رأیدهندگان را ناراضی کند، طبعا با هدف اولیه آن و خصوصا اصل انتخابات همخوان نیست.
او میافزاید: از سوی دیگر، اگر قرار است وفاقی شکل بگیرد، میبایست امروز شاهد تغییراتی در نحوه برگزاری انتخابات نیز باشیم. حال آنکه انتخاباتی که اخیراً برگزار شد، با توجه به شرایطی که پیش روی رئیسجمهور قرار داشت، متأسفانه همچنان درب بر همان پاشنه سابق و سیاست هایی که موجب وضعیت اقتصادی پیش رو در کشور و خصوصا سیاست خارجی، تغییر محسوسی که مردم انتظار داشتند، دیده نمیشود.
امام درباره انتخابات تأکید کرد: به این جهت ما فکر میکنیم که اساساً انتخابات دیگر موضوعیتی ندارد!
سخنگوی جبهه اصلاحات همچنین اظهار میکند: ضمن اینکه آقای رئیسجمهور یکی از شعارهای بسیار صریح خود را که بهنظر میرسد مورد استقبال عموم یا دستکم اکثریت مردمی بود که در انتخابات مشارکت کردند ـ اینگونه مطرح کردند که «من تسلیم امر کارشناسی خواهم شد». اما متأسفانه امروز نهتنها شاهد چنین رویکردی نیستیم، بلکه برخلاف آن، مشاهده میکنیم که از افرادی استفاده میشود که اساساً مورد اعتراض و نقد جدی کارشناسان همان حوزه هستند.
*اظهارات این فرد به حدی دور از منطق و البته دور از انصاف است که موجبات تأسف را برمیانگیزد.
نخست اینکه میبینیم جواد امام در حال بازگشت به تنظیمات سابق خود در قبال “تحریم انتخابات” است و بیهیچ خجالت و عقلی از این میگوید که انتخابات دیگر موضوعیتی ندارد!
مردم و جامعه باید بدانند آن کسی که میگوید انتخابات موضوعیت ندارد یعنی دارد اسلحه را روی میز میگذارد، بانی آشوب است و اثر رأی مردم را نیز کشانکشان به مسلخ میکشاند.
لازم به اشاره است که اصلاحطلبان تا قبل از انتخابات ریاستجمهوری سال گذشته، چندین انتخابات را در یک رفتار شریرانه تحریم کردند اما از آنجا که با بیتفاوتی نظام اسلامی مواجه شدند و ترسیدند که در تور برخورد امنیتی قرار بگیرند؛ اجبارا و بدون هیچ دعوتی به انتخابات ۱۴۰۳ پا گذاشتند و از پزشکیانی حمایت کردند که اولا به قول خودشان یک “اصلاحطلب هزینهنداده” بود و ثانیا هرگز حاضر به میثاقنامه چپهای ستادی هم نشد.
بازگشت جواد امام به تنظیمات تحریمی خود همچنین پس از نامه خطرناکی صورت میگیرد که کمیته سیاسی جبهه اصلاحات اخیرا به خاتمی نوشت و طی آن صراحتا بر لزوم قرار گرفتن اصلاحطلبان در کنار چیزی به نام “خشم مردم”(به جای اصلاح خشم ادعا شده) تأکید کرد. این قبیل رفتارهای یک جریان سیاسی که سابقهای هم در فتنه دارد را میتوان به مثابه ارسال پالس برای دشمن متجاوز خارجی ارزیابی کرد. اگر نگوییم گناه تحریم انتخابات و عبور از نظام سیاسی کشور به بهانه خشم مردم -به جای اصلاح مطالبات مردم- خطرناکتر از جنگ مسلحانه است.
لازم به اشاره است که در ماجرای کارشناسی نیز اگرچه ما به لحاظ سیاسی با دولت آقای پزشکیان همسو نیستیم ولی حرف امام صحیح نیست. چه اینکه اولا نمیتوان انتظار داشت همیشه تمام کارشناسان یک فن با یک کارشناس منتخب موافق باشند و ثانیا استفاده پزشکیان از برخی مدیران ناهمسو و یا اجازه به شهردار اصولگرای تهران برای حضور در جلسات هیئت دولت نشان از وفای به عهد رئیس جمهور دارد.
در واقع باید انتقادات بلاوجه امام از پزشکیان را در همان کانتسکت “تحریم انتخابات” ارزیابی کرد…
او به عنوان یک چپ تحریمی اول باید از رئیسجمهوری که خود به مردم معرفی کرده عبور کند تا بتواند وارد عرصه ضد امنیتی عبور از نظام و تحریم انتخابات نیز بشود.