۳ هشدار امنیتی به دانشجویان
تفاوتی که البته در کلام ربیعی نیست و همانطور که مشاهده می‌شود او عملا طوری تاریخ را روایت کرده که مد نظر “بانیان آشوب” است. به این صورت که گویا حتی رفتار زشت آن دانشجویانی که علیه مسئولان نظام شعار رکیک می‌دادند و علامت‌های زشت نشان می‌دادند را هم با سکوت خود تقدیس کرده است!
علی ربیعی، دستیار اجتماعی رئیس‌جمهور طی یادداشتی در شماره سه‌شنبه گذشته روزنامه اعتماد نوشته است: مهم‌ترین چالش امروز جامعه دانشگاهی، ناآگاهی سیاستگذاران از آرزوها، انگیزه‌ها و سبک زندگی دانشجویان نسل جدید است. ارزش‌های این نسل – مانند ارزش‌های دو دهه اخیر – دگرگون شده، اما سیاست‌ها همچنان بر قالب‌ها و فرمول‌های دهه شصت اصرار می‌ورزند. نتیجه چنین رویکردی، تعمیق شکاف‌ها و افزایش تعارض‌هاست. پافشاری بر انتظارات ایدئولوژیک و فرهنگی، آن هم با بی‌توجهی به تحول ارزش‌های دانشجویان، موجب تضعیف کارکرد اصلی دانشگاه یعنی آماده‌سازی جوانان برای ورود به جامعه شده است.
او همچنین با اشاره به اغتشاشات ۳ سال قبل تصریح می‌کند: حضور و کنش‌های اعتراضی دانشجویان در پاییز ۱۴۰۱ را نیز باید در همین چارچوب تحلیل کرد؛ جایی که نگاه‌های قدیمی توان درک رفتارهای پیش‌بینی‌ناپذیر نسل تازه را نداشتند. امروز، ارزش‌های دانشجویان آمیزه‌ای از دغدغه‌های بقا، روحیه ابراز وجود، شالوده‌شکنی، میل به رهایی و استقلال است. اما دانشگاه، همچنان فاقد ساختار، سیاست و مدیریتی هماهنگ با این واقعیت‌هاست؛ شکافی که به یکی از جدی‌ترین مسائل در رابطه میان دانشجو و دانشگاه بدل شده است.
او همچنین در بخش پایانی یادداشت خود نیز می‌نویسد: برخی سیاست‌های جذب و آزادی عمل دانشجویان، نحوه به‌کارگیری استادان و تعاملات داخلی دانشگاه‌ها، روندی را رقم زده که به تدریج کارکردهای بنیادین این نهاد را تهی می‌کند. دانشگاه که باید بر محور رابطه استاد و دانشجو، زیرساخت‌های علمی و قواعد پژوهشی شکل بگیرد از ماموریت اصلی خود یعنی پرورش نظریه‌پردازانی که با تکیه بر دانش نو، موتور محرک توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی باشند، فاصله می‌گیرد.
*”اغتشاش‌محوری” یک ایده اصلی در نظریات علی ربیعی است که ما تبیین چرایی علت این امر را بر عهده خود آقای ربیعی می‌گذاریم!
چه اینکه علی ربیعی در ایام دولت روحانی و در حالی که سخنگوی دولت هم بود نیز پس از اغتشاشات آبان ۹۸ از این نوشت که حکایت همچنان باقیست..
ضمن اینکه باید به دانشجویان محترم تأکید کرد هرکس که از اغتشاش می‌سراید هرگز دلسوز آنها نیست!
ذکر این نکته درباره بخش اول اظهارات ربیعی ضروریست که همواره در یک اغتشاش باید بین درخواست‌های درست و نادرست تفاوت قائل شد و اگرچه صورت اصلی کار یعنی “پنجه زدن به صورت قانون” و تحرک خیابانی غلط است لکن در نگاه مبنایی به علل اغتشاش حتما باید به این تفاوت توجه کرد.
تفاوتی که البته در کلام ربیعی نیست و همانطور که مشاهده می‌شود او عملا طوری تاریخ را روایت کرده که مد نظر “بانیان آشوب” است. به این صورت که گویا حتی رفتار زشت آن دانشجویانی که علیه مسئولان نظام شعار رکیک می‌دادند و علامت‌های زشت نشان می‌دادند را هم با سکوت خود تقدیس کرده است!
این در حالی است که دانشجو تنها یک رده از قشرهای متکثّر جامعه است و همانند دیگران هیچ رجحانی در مقابل قانون و هیچ حقی برای ناامن‌سازی و بی‌ادب بودن ندارد.
لذا در گام دوم باید باز هم به دانشجویان محترم گفت کسی که در مقابل رفتارهای غلط هم موضع خاصی ندارد دلسوز دانشجویان نیست.
اظهارات ربیعی مبنی بر اینکه ارزش‌های دانشجویان دگرگون شده است هم سخنی پوپولیستی است زیرا کیست که نداند دغدغه‌های دانشجویان کنونی مثل بقا، روحیه ابراز وجود و شالوده‌شکنی و… همان دغدغه‌های دانشجویان دهه ۶۰ و حتی قبل از انقلاب هستند.
دانشجویان محترم این را هم به عنوان سومین هشدار باید بدانند که پوپولیسم صرفا به اهداف خود توجه دارد و دلسوز آنها نیست.
و اما بخش دوم اظهارات ربیعی و آنجا که او بر لزوم موتور محرکه بودن دانشگاه و دانشجو تأکید دارد یک سخن درست است. لکن دقت کنیم که این موتور محرک هرگز با اشاره بزرگترها به اغتشاش، با عدم تمایز گذاری بین رفتارهای درست و غلط در محیط دانشگاه و با پوپولیسمی که همواره به دانشگاه و دانشجو به چشم یک ابزار سیاسی نگاه کرده روشن نخواهد شد.
در واقع بخش دوم اظهارات ربیعی مصداق “کلمة الحق یراد بها باطل” است. گزاره‌ای دو بخشی که یک دانشجوی فکور و بصیر باید متوجه هر دو قسمت حق و باطل آن باشد و در کنار رسالت اصلی خود یعنی تحصیل؛ البته مسیر درستی را هم در قبال اجتماع و سیاست در پیش بگیرد.