اولویت ایران
ایران ما امروز در سخت ترین شرایط تاریخ خود است ، از بعد انقلاب ۵۷ ، هیچ گاه ایران در چنین شرایط سخت و تلخی نبوده است. حتی دوران جنگ ۸ ساله عراق علیه ایران نیز چنین روزهای سختی نداشتیم ، تهدید مستقیم کشور از سوی ابرقدرت ها ، فروپاشی اقتصادی و ورشکستگی زیست محیطی و خشکیدگی منابع طبیعی ، شکاف های اجتماعی و فعال شدن گسل های قومیتی، همگی ابعاد تکان دهنده ای هستند که هیچ گاه در زمان جنگ عراق علیه ایران هم وجود نداشت . وضعیت حاضر حتی از دوران اشغال ایران در جنگ جهانی دوم و حتی بلبشو و اشغال و قحطی جنگ جهانی اول هم خطیر تر و نگران کننده تر است ، ایران در بحرانی قرار گرفته که موجودیتش را در معرض خطر قرار داده است .
تجاوز جنایتکارانه رژیم اهریمنی اسرائیل به ایران در خرداد و تیر سال جاری ، اوج تهدیدات علیه کشور عزیزمان بود ، مردم با درک خطرات متوجه کشور ، سکوت همراهانه و همدلانه ای را در پیش گرفتند و صبورانه منتظر ماندند تا کشور از بحران خارج شود.
اما در حدود ۶ ماهی که از پایان جنگ می گذرد دریغ از یک ابتکار ساده برای عبور کشور از بحران، هیچ تحرک دیپلماتیک برای دور کردن سایه جنگ از کشور صورت نگرفته است بلکه برعکس گویا تهدیدات به سخره گرفته شد . در شرایطی که غربی ها از فعال شدن مکانیزم ماشه می گفتند ، مقامات و مسولان ما به ویژه متولیان دستگاه سیاست خارجی با کلی گویی هایی مانند فعال شدن مکانیزم ماشه مغایر با حقوق بین الملل است یا اروپا با فعال شدن ماشه به پای خود شلیک می کند یا شورای امنیت به اعتبار خود آسیب می زند و……چشم خود را بر روی واقعیت تهدید فعال شدن ماشه بستند .
ماشه فعال شد ، دلار هر روز گرانتر از دیروز گردید ، قیمت دلار نسبت به پایان جنگ در عرض مدت کوتاهی حدود ۸۰ درصد گران شده است ، سیاست خارجی فلج ، دولت جز آه و ناله و شرح مصیبت حرفی برای گفتن ندارد و…….فضای سیاست داخلی هم مسدود است و……..هیچ دورنما و چشم انداز مثبتی وجود ندارد ، دریاچه ارومیه تبدیل به کویر شده ، زاینده رود خشکیده و….. امارات هر روز حلقه محاصره سیاسی و روانی علیه جزایر سه گانه را تشدید می کند، آب نیست ، تهران و اصفهان درگیر فرونشست های جدی هستند و…….
مردم شش ماه سکوت کردند و ارزش و اهمیت این سکوت و فرصت ناشی از آن اصلا و ابدا درک نشده است . اعتراضات کنونی انتخاب ناگزیر مردم بوده است . مقامات دولت پزشکیان مدعی هستند که معترضان را درک می کنند ، اما به نظر می رسد چنین ادعاهایی بیشتر ژست های تو خالی هستند.
مردم ، میهن پرستی خود را در عمل ثابت کردند ، الان نوبت بازنگری کلی در سیاست خارجی و داخلی جهت ایجاد آرامش در افکار عمومی است ، امری که با آنچه در همین گذشته نزدیک دیدیم متاسفانه بعید است که محقق گردد.
مردمی که این روزها علی رغم همگی خطرات و تهدیدات ، جان خود را بر دست گرفته و به خیابان آمدند، بیگانه پرست نیستند آن ها همان هایی هستند که در جنگ ۱۲ روزه کنار کشورشان ایستادند ، معترضان از بی عملی به تنگ آمده و خود وارد عمل شدند تا کشورشان را از بحران خارج سازند . آن ها عامل بحران نیستند ، آن ها به بحرانی که هر روز فقیرتر و نا امن ترشان می کند، معترض هستند .
راهکار سهل و ممتنع است
به ایران بیاندیشید
اکنون و در این شرایط خطیر ، بیایید یک بار هم شده اولویت تان به جای شعار و…..
فقط ایران باشد .
ایران و منافع ملی ایران
بدون شعار
بدون قربانی کردن و ذبح منافع ملی ایران در پای دیگران
به دور از لفاظی های خنک
به دور از مرور خسته کننده و بی حاصل حقوق بین الملل
امروز باید برای دور کردن سایه جنگ از ایران و برای رفع تحریم ها و…… اقدام کرد که فردا خیلی خیلی دیر است .