پرچم برافراشته ایران، میراث دلاوران

یادمان باشد، زمین به آسمان بپیوندد و آسمان هم به زمین آید نفسی که می‌کشیم را مدیون قطره‌قطرهٔ خون شهدا هستیم…

دلاورانی که در کمال از خودگذشتگی، درس ایثار را از بر شدند و امتحان فداکاری را با بهترین نمره قبول شدند.

آن‌ها دست دادند، پا دادند، جان دادند، سر دادند اما حتی یک وجب از خاکمان را نه!!

جسمشان بر مین ارباً اربا شد تا زبان رسمی ما فارسی بماند. رگبار گلوله را به جان خریدند تا امروز افتخار کنیم که دشمن، غریبِ کشور ما را اداره نمی‌کند.

رزمندگی فقط گرفتن عکس با کلاش نبود؛ رزمنده بودن یعنی شخصی که ناموس، غیرت و خاک را پاس می‌دارد.

باشد که با نامردی شرمندهٔ مردانِ واقعی نشویم.