جمله طلایی عارف برای اقتصاد
ایران اسلامی سال‌هاست که از سوی غرب و آمریکا تحت شدیدترین تحریم‌ها قرار دارد.تحریم‌هایی که اگرچه به یُمن مدیریت مطلوب نظام اسلامی تأثیر محسوسی در اقتصاد خرد و معیشت روزانه مردم ندارند اما کسی هم منکر تأثیر موضوعی آنها در اقتصاد کلان کشور نیست.
محمدرضا عارف، معاون اول رئیس‌جمهور پزشکیان طی سخنانی در دیدار با جمعی از صنعتگران و کارآفرینان استان یزد گفته است: راهبرد دولت، واگذاری بخشی از وظایف حاکمیتی به بخش خصوصی است زیرا –دولت- به فعالین بخش خصوصی اعتماد داشته و معتقد است که نباید آزاری به بخش خصوصی از جانب دولت وارد شود. البته برخورد قانونی با برخی متخلفین که از شرایط کشور سوءاستفاده می‌کنند، نباید به معنای برخورد با بخش خصوصی تلقی شود.
به گزارش جماران، او در ادامه تأکید می‌کند: دولت توصیه مقام معظم رهبری برای تنوع‌بخشی به واردات کالاهای اساسی را دنبال می‌کند.
عارف همچنین با بیان اینکه برای اجرای برنامه هفتم پیشرفت به ۱۵۰ تا ۲۰۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری نیاز است، گفت: رویکرد دولت، تسهیل سرمایه‌گذاری است. ما معتقدیم هم در داخل کشور سرمایه کافی وجود دارد.
*ایران اسلامی سال‌هاست که از سوی غرب و آمریکا تحت شدیدترین تحریم‌ها قرار دارد.
تحریم‌هایی که اگرچه به یُمن مدیریت مطلوب نظام اسلامی تأثیر محسوسی در اقتصاد خرد و معیشت روزانه مردم ندارند اما کسی هم منکر تأثیر موضوعی آنها در اقتصاد کلان کشور نیست.
یکی از این تأثیرات نیز کاهش سرمایه‌گذاری خارجی است که طبعا مشکلاتی را در اقتصاد کلان ایجاد می‌کند.
راه دفع این مشکل و جبران آن اما از مسیر “سرمایه‌گذاری داخلی” می‌گذرد. لذاست که باید به احترام آقای عارف ایستاد که جمله طلایی “معتقدیم در داخل کشور سرمایه کافی وجود دارد” را بیان کرده است.
حقیقت اینست که می‌توان بخش زیادی از سرمایه‌گذاری مورد نیاز کشور را با نقدینگی موجود و البته سرگردان داخلی تأمین کرد.
در همین رابطه می‌توان به سخنان شمس‌الدین حسینی، رئیس کمیسیون اقتصادی مجلس اشاره کرد که اخیرا گفته است: اگر محیط کسب و کار برای سرمایه‌گذار خارجی مناسب نیست، باید شرایط برای سرمایه‌گذار داخلی مهیا و اگر تحریم‌ها مشکل‌ساز شده باید سرمایه‌گذار داخل تکریم شود تا تولید رونق گیرد.”
دقت شود که شعار تعیین شده از سوی مقام معظم رهبری برای امسال (سرمایه‌گذاری برای تولید) نیز صرفا از همین رهگذر محقق خواهد شد و یک مسئول دلسوز باید بداند که اگر می‌خواهد گامی در این زمینه بردارد حتما باید فکری برای سرازیر شدن نقدینگی داخلی به سمت سرمایه‌گذاری داخلی و تولید بکند.
در عین حال بدانیم که این دلسوزی نیز محقق نخواهد شد مگر با ایجاد قوانینی به منظور هدایت مطلوب نقدینگی و جدا کردن آن از بخش‌های چسبنده‌ای مثل طلا و ملک و ارز و غیره.
معهذا اعتقاد ابراز شده از سوی مقامات ارشد دولت مبنی بر اینکه اعتقاد دارند “در داخل کشور سرمایه کافی وجود دارد” بسیار مغتنم است چه اینکه ما دیده‌ایم دولتی را که تمام قیام و قعود خود را مبتنی بر سرمایه‌گذاری خارجی قرار داد و چه ظرفیت‌ها و فرصت‌هایی را که فدای این آرزوی محال نکرد!
باید از این مسیر درست انتخاب شده توسط دولت حمایت کرد و در عین حال مطالبه اعلام کارنامه را نیز داشت زیرا بسنده کردن مقامات به اعلام مواضع صحیح در جلسات؛ یک رهزن بزرگ در حل شدن مشکلات مردم و اقتصاد است.