حجت‌الاسلام محمد اشرفی‌اصفهانی، فعال چپ و از مقامات دولت روحانی اخیراً در بخشی از یک مصاحبه با سایت جماران پیرامون اغتشاشات اخیر، اگرچه صراحتا اعلام کرده است که با امر عقلانی گشت ارشاد مخالف است و ابهاماتش هم نسبت به درگذشت تصادفی مرحومه مهسا امینی رفع نشده اما در اشاره به معدود افرادی که طی روزهای اخیر بدون حجاب در خیابان‌های می‌گردند، گفته است:

"ما بیش از چهارده آیه در باب حجاب داریم. این آیات باید برای مردم تبیین شود. باید به این نکته اذعان داشت که حجاب و تعصب خانم‌های محجبه نسبت به حجاب بیشتر شده است. انسان‌های اصیل و ریشه‌دار پوشش خود را کاملاً رعایت کردند. عده‌ای با لج و لجبازی می‌خواهند در مقابل نظام دهن‌کجی کنند و این کارها را انجام می‌دهند و ممکن است بعدها پشیمان و خودشان را اصلاح کنند.”

*ما توصیف این فعال اصلاح‌طلب در قبال افراد بی‌حجاب را به قضاوت مخاطبان محترم می‌گذاریم و در ادامه هم 2 سؤال فلسفی را از آقای اشرفی اصفهانی مطرح می‌کنیم:

1_ اگر هیچ تبیین و اقناعی برای این جماعت کارگر نیافتاد و آنها هرگز پشیمان و اصلاح نشدند؛ باید چکار کرد و این جماعت چگونه باید مجبور به رعایت قانون نظام اسلامی یعنی "حجاب در خیابان‌ها" شوند؟!

2_ فرض بر اینکه این افراد قلیل هرگز و با هیچ ابزار تبیینی اصلاح نشدند و با رفتارشان اعلام کردند که حجاب را رعایت نخواهند کرد؛ آنگاه نظام اسلامی باید در توجیه اجرا نشدن قانون حکومت اسلامی یعنی "حجاب" چه توجیهی در آزادگذاشتن این افراد بیاورد؟! از طرفی آیا رها کردن قانون حجاب به معنی اجبار برای رها کردن سایر احکام الهی نیست؟!