شلوارهای برمودا و چاک دار؛ تتوهای خاص؛ شال های نازک و باریک، کلاه های زنانه و ناهنجار مردانه، تولیدی های مانتوی جلوباز و کتی و ... همه دست به دست هم دادند تا رفته رفته حجاب و عفاف برای مردان و زنان ایران علیرغم قانونی بودن آن تبدیل به یک حربه برای مدگرایی و سپس امری سیاسی در خدمت براندازی شود.

در این بین با ظهور اپوزیسیون فرهنگی علیه اسلام در ایران و به رهبری زنی که افتخارش بارداری قبل از ازدواج است این‌مهم به حرکت های عجیب بدل شد.

چهارشنبه های یواشکی و سپس چهارشنبه های سپید برگ هایی از این پروژه بود.

براندازان به خوبی دریافته بودند که وقتی قانونی از مبدا و درست اجرا نمی شود، همان، نقطه ضعف حکومت و به ابزاری برای براندازی تبدیل می شود.

مسیح علینژاد سردمدار ترویج بی حجابی زنان ایرانی به عنوان ابزاری سیاسی علیه جمهوری اسلامی و خود اسلام، در یکی از صحبت هایش اعتراف می کند که"حجاب یکی از ستون‌های اصلی جمهوری اسلامی است که اگر آن را فرو بریزیم باقی کار براندازی آسان خواهد بود." مقوله ای مهم که از طرف حکومت هرگز جدی گرفته نشد و مسئله حجاب دستاویز دین ستیزی قرار گرفت.

به چوب زدن روسری ها در برخی میادین اصلی تهران، تولید محتوا برای صفحات پرمخاطب امثال علینژاد و درگیری مردمی در مقوله حجاب مورد توجه رسانه های برانداز قرار گرفت.

‌در این بین مسئولین جمهوری اسلامی با اکتفا به گشت ارشاد آنهم نه برای همه شهرها و مناطق تهران که برخی مناطق پرتردد مرکز شهر، در خواب غفلت فرو رفته و نهادهای مسئول در این حوزه سکوت اتخاذ کرده و هرگز برخورد جدی با مبادی ترویج بی عفتی از جمله تولید و وارد کنندگان البسه و پوشس های ناهنجار صورت نگرفت و حتی یک فیلم یا سریال با محتوای حجاب و عفاف طی این ۴۴ سال ساخته نشد!

مقوله امر به معروف مردمی نیز به محدود به حجاب در سطح خیابان ها و درگیری های هرازگاه بین ناهیان از منکر و بدحجابان شد.

با این حال در شورش اخیر فواحش مسئله سیاسی بودن حجاب رخ عیان کرد.

با شروع شورش فواحش و جمع شدن گشت های ارشاد؛ قبح زدایی از حجاب شروع شد. سلبریتی ها و اینفلوئنسرها بطور سازمان یافته کشف حجاب کردند و در سطح خیابان ها نیز کم کم بی حجاب ها به چشم می آمدند اما درگیری های خیابانی آن روزها ایجاب می کرد که مسئولان امر همچنان سکوت کنند تا اگر اتفاق سیاسی افتاد به مسئولیت ایشان لطمه وارد نشود!

حتی فیلم های بی حجاب در ایران ساخته شد تا پس از براندازی نیز قابل استفاده باشد!

برخی خبرگزاری ها معدود انگشت شمار بی حجاب حاضر در جشن پیروزی انقلاب را بولد کردند و بطور سیستماتیک سعی در تطهیر ایشان داشتند!

پس از فروکش کردن نسبی شورش ها بسیاری از مسئولین و مقامات بلندپایه جمهوری اسلامی با وسط پتو خوابیدن و بسیاری عریان اذعان کردند که دیگر نباید کاری کرد و بهتر است آزادی پوشش نرمالایز شود.

برخی معدود هم موضع اسلامی و قانونی داشتند اما باز کاری پیش نرفت.

بیش از ۱۳۰ شهید که بیش از ۸۰ نفر آنها از نیروهای امنیتی کشور بوده اند در کف خیابان ها به بدترین شکل به قتل رسیدند و تطهیر چهره قاتلین نیز توسط برخی و تخفیف مجازات توسط برخی دیگر استارت خورد و قاتلینشان نیز به سزای اعمال خود نرسیدند و عملا خون های به ناحق ریخته پوچ و بی نتیجه بود تا جایی که امت حزب الله می گفتند "اگر قرار بود بی حجابی آزاد شود و قانون نقض،چرا بچه های ما را کف خیابان کشاندیدو کشتید؟"

در این بین فردی بنام سردار رادان که تازگی به فرماندهی نیروی انتظامی بازگشته جرات و جسارت به خرج داده و با شرف مسبوق به سابقه خود بطور ضابطه مند درحال عمل به قانون است.

امری که در همین روزهای نخست به ثمر نشسته است. 

"عسی ان تکرهوا شیئا و هو خیرلکم" این است.

سال ها ما منتقد وضع حجاب و عفاف بودیم.

مسیح علینژاد حجاب را ابزار علیه حکومت می دانست و مسئولین در خواب خودخواسته غفلت!

 اما شورش فواحش توجه مسئولان امر به این مسئله مهم را برانگیخت که به حق خون شهدای مظلوم این ایام، این مقوله در کشور اسلامی جمع می شود.

باشد تا روزی هم ربای بانکی؛ رانت؛ اختلاس؛ رابطه سالاری و فساد اداری نیز بدون هزینه کرد از خون شهدا و شورش افکنی حل شود.