غلامحسین در ۱۳ بهمن ۱۳۶۵، وقتی همراه فرج الله بود به شهادت رسید.  فرج الله هم در ۴ خرداد ۱۳۶۷ آسمانی شد.

چهره هایشان شهدایی است و لبخند غلامحسین شوق شهادت را به ارمغان دارد.

جالب است  که بدانیم بر اثر چند روز  درگیری شدید با دشمن زیر انفجار توپ و خمپاره و دود، چهره هایشان اینگونه سیاه شده است ، خسته اند و ولی دم از خستگی نمی زند.

شهید فرج الله رستگار در وصیت نامه اش می‌نویسد: من آن‌قدر مى جنگم  تااینکه به کربلا یا به شهادت برسم

اگر که به کربلا رسیدم قبرحسین را زیارت مى کنم اگرهم شهیدشدم خود حسین را زیارت مى کنم.

انتهای پیام/