سریال پشت پرده که بیش از ده قسمت آن از شبکه دو سیما پخش شد؛ بدون کوچکترین اشاره به روابط محرم و نامحرم ایشان را به راحتی پشت درب های بسته، بدون معذب بودن در پوشش و دارای اختلاط بی مورد و بدور از غیرت نشان می دهد‌.

دو خانواده ای که یکدیگر را نمی شناسند اما در یک محیط زندگی می کنند بدون آنکه کوچکترین علامتی از تغییر پوشش در حضور خانواده دیگر شود.

صحنه های بشکن و رقص میرطاهر مظلومی و اشارات ریز به موسیقی های غیر مجاز، تحقیر دختران کنکوری و دروغ گویی اعضای خانواده تنها بخشی از بدآموزی های این سریال است.

در دو سه قسمت اخیر سریال در شرایطی که چادر رنگی توسط هیچیک از اهالی یزد در سریال به کار برده نشده، شخصیت بسیار دون و بدون جایگاه اجتماعی که بعضا برخی لغات را نیز غلط تلفظ می کند(مثلا پاکدست به جای پادکست) و بسیار بی اخلاق و فاقد عفت زنانه است با چادر رنگی حاضر شده و ایفای نقش نموده است.

اینکه رسانه ملی که سال هاست از بی مخاطبی رنج می برد و اکنون به جعبه سرگرمی صرف با مسابقات و برنامه های وقت تلف کن و سریال های بی سر و ته و بی هدف بدل شده با چه مجوزی اقدام به تولید و پخش چنین محتوایی می کند بسیار عجیب است.

گویا رسانه ملی نیت دارد همان معدود مخاطب سریال های بی محتوایش را نیز از دست بدهد و بطور کامل کرسی را به رقبای مختلف و خاصه رسانه های دشمن واگذار کند.

مرجعیت رسانه ملی سال هاست در حوزه خبر از دست رفته و اکنون حتی مسئولان کشور نیز به اذعان برخی از ایشان،از رسانه های دیگر و حتی معاند برای خواندن و شنیدن اخبار بهره می برند.

در حوزه فیلم و سریال نیز ماهواره و سریال های ترجمه شده به فارسی و نمایش خانگی رتبه های بالاتری از سیمای جمهوری اسلامی دارند. 

اندک مخاطبینی که به گمان وجود نظارت بر محتوای برنامه های تلویزیون و امن بودن محتوای پخش شده برای خانواده های عمدتا متدین و انقلابی خود، به تماشای آن می نشینند نیز با دیدن این محتوا و تصاویر کم کم از بین خواهند رفت و رسانه ملی بطور کامل به یک دستگاه هزینه زا برای نظام بدل خواهد شد.

این یک زنگ خطر برای مسئولان رسانه ملی است که از مدتها پیش نواخته شده اما گویا کبک وار بودن برخورد با حقایق از منش مدیران آن است.

حساسیت بی بدیل جامعه بر موضوع حجاب، پوشش مناسب، عفاف و بویژه چادر در سال های اخیر اوج گرفته و صدا و سیما می توانست این حساسیت را زدوده و جایگاه واقعی و ارزنده و وجهه زن ایرانی محجبه را به منصه ظهور بگذارد اما از سال ها قبل زنان قاتل(ثریا) زنان شلخته و سلیطه و بددل و فقیر و...را چادری نشان داده و برای سایر نقش ها زنانی با طمانینه با ظواهر من تشا انتخاب کرده تا به وضع کنونی اجتماع و نگرش درباره حجاب برسیم بی آنکه رسانه ای که وابسته به حکومت جمهوری اسلامی ایران و تنها رسانه اینچنینی است، قدمی برای تبیین معارف دین در حوزه پوشش اسلامی بردارد.

آیا مسئولان صدا و سیما که از جانب رهبری نیز انتخاب می شوند با ورود به سازمان در لابلای مسئولیت های متعدد و بزرگی سیستم غرق شده و عمدتا یکی از پس دیگری راه و روش قبلی که بیشتر شبیه ترویج و اشاعه اندیشه های بهائیت و لیبرالیسم است ادامه می دهند؟ 

این سوالی است که در ذهن بخش زیادی از مردم مطرح است که رسانه ملی و صدا و سیمای جمهوری اسلامی با چه روشی اداره می شود که هیچ کاربردی در تبیین آرمان های معنوی زن مسلمان ایرانی نداشته است و این هزینه کرد بیهوده می شد چه دستاوردهایی داشته باشد که اکنون تبدیل به مروج ضد ارزش ها شده است؟