جناب آقای دکتر چلداوی

با سلام و احترام

اخیرا دل نوشته ای از شما خطاب به دکتر مهدی نادری را مطالعه میکردم، از طبع زیبا و لطیف جنابعالی بسیار خرسند شدم. سرشار از لطافتی که یک مهمان برای مهمان دیگر بخرج داده بود ولی برای میزبان بی اهمیت. مهدی نادری شاید برای شما یک نیروی تمام و کمال باشد ولی برای دانشگاهیان شاهد، غریبه بود.

امیدوارم فراموش نکرده باشید که با شعار تکریم و ارج نهادن به کرامت کارکنان دانشگاه، کار خود را در دانشگاه شاهد آغاز نمودید. ولی احتمالا این مهم را فقط برای برخی از مهمانان شاهد بکار بستید. نیروهای ارزشمندی که از سالها پیش، شاید قبل از اینکه امثال دکتر نادری ها حتی به دنیا آمده باشند برای دانشگاه شاهد زحمت کشیدند، آبرو گذاشتند، اصالتا شاهدی بودند و با وجود تمام ناملایمات، باز خود را مدیون دانشگاه شاهد میدانند. خوب یا بد در مسئولیتی که داشتند تا آخرین لحظات تلاش نمودند، عزیزانی چون: دکتر توجهی، دکتر فتوکیان، دکترحسنی، دکتر رسولی، دکتر سیدمرتاض، دکتر حقیقیت دوست، دکتر نصراصفهانی، خانم رحیمی، آقای فردی، آقای فروغی، آقای تفتیان، آقای کاشانی مهر، آقای احسانیان و... که در کمال بی مهری بدون ذره ای تکریم و دلجویی، توسط شما و به سفارش مشاورِ هجرت کرده تان، جایگزین شدند. نه دلنوشته ای نوشته شد و نه مراسم تقدیر و تشکری درخور زحمات ایشان. اینجاست که دوگانه های، شعار و عملکرد جنابعالی کاملا مشهود میشود.

به عنوان یک دانشگاه شاهدی دو سال پیش در خصوص خطر ریزش سرمایه انسانی و احتمال وقوع گسست شدید در این حوزه به شما تذکر داده بودم. بی توجه و با سرعت نور به مسیر سرخوردگی نیروهای ارزشمند دانشگاه ادامه دادید. به صورتی که تمامی ذخایر با تجربه و مفید حوزه هیات علمی و کارمندی را، حذف و از پتانسیل نیروهای بی تجربه و جوان بهره گرفتید. تجربه ایی که موفق نبود و کاممان را تلخ کرد. سخنم را کوتاه میکنم، اینجاست که به این مهم پی بردیم: "فرق میکند چه کسی رئیس دانشگاه شاهد باشد"

امیدوارم این توشه عظیم از آرشیو تصاویر و ویدیوهایی که از جنابعالی به ترافیک سایت دانشگاه تحمیل شده، بتواند در مسندهای بعدی تان، راه گشا و قابل استفاده باشد. وعده دیدار ما، به زودی در جلسه تودیع جنابعالی... 

الــبرز ناصــری، با افتخار یک دانشگاه شاهدی