صدیقه رودباری بعضی از بیمارای آسایشگاه راکه هیچ کس حتی طاقت دیدنشون رو نداشت، میرفت اونا رو می شست و کاراشون رو انجام میداد و اصلا هم از این کار ناراحت نمی شد. 

 همیشه آخر هفته یا تو آسایشگاه کهریزک پیداش می کردیم یا بیمارستان معلولین ذهنی نارمک. 
 
شهیده صدیقه رودباری ۱۸ اسفند ۱۳۴۰ در تهران به دنیا آمد.

 صدیقه کارمند بیمارستان بود و به صورت هفتگی به معلولان ذهنی رسیدگی می کرد. 

 اهل شعر و شاعری هم بود و در اشعارش دردش را از سکوت جامعه، رنج کشیدن‌ها و ستم‌هایی که بر مردم می‌رفت و امیدش را به ادامه راه شهیدان و درک شهادت بیان کرده بود.

 او روز‌های آخر مرداد ۱۳۵۹ بعد از کلاس‌های آموزش نظامی، همراه با دیگر خواهر‌های در حال آموزش، در یک اتاق جمع شده بودند که یکی از آن‌ها در حین تمیز کردن اسلحه، ناخودآگاه تیری را شلیک می‌کند. 

 گلوله به قفسه سینه صدیقه می‌خورد که در نهایت نیز مشخص شد دختر شلیک‌کننده، یک منافق بوده است. سرانجام این بانو در ۲۸ مرداد ۱۳۵۹ به شهادت رسید و پیکرش در قطعه ۲۴ بهشت زهرای تهران آرام گرفت .

 برادرش عبدالحمید رودباری هم بعد از شهادت صدیقه مصمم‌تر در پیشگاه خدا عهد کرد راه شهدا به ویژه خواهرش را در مبارزات ادامه دهد. در نهایت ۱۶ تیر ۱۳۶۵، ترکش‌های توپ دشمن بعثی سینه‌اش را شکافت و به شهادت رسید.

#شهیده_صدیقه_رودباری
#شهید_عبدالحمید_رودباری