محمدرضا عارف، فعال اصلاح‌طلب و معاون اول رئیس‌جمهور پزشکیان به تازگی در اظهاراتی که جماران آنها را منتشر کرد، گفته است:

"وفاق ملی به این معنا نیست که حاکمیت هر چه گفت مردم بگویند چشم"! 

*ما پیشنهاد بهتری برای آقای عارف داریم!

که دیگر به زحمت تعریف وفاق ملی و تحمل حاکمیتی که معتقدند نباید حرف‌هایش را گوش کنند هم نیافتند.

و آن اینکه آقای عارف یک اجتماع انسانی خودمختارِ بدون حکومت و قانون تشکیل بدهند تا هیچکس به حکومت چشم نگوید. و سپس امنیت هر کسی را به خودش واگذار کنند، هیچ کار عمرانی هم انجام ندهند، به دعواهای بین افراد آن اجتماع رسیدگی نکنند و بر سردر این تجمع انسانی عجیب و غریب هم بنویسند که با تئوری‌های حکومت در فلسفه و هرآنچه که جان لاک و ارسطو و مونتسکیو و افلاطون گفته‌اند، مخالفند.

بله!

صحبت عارف همینقدر غیر عقلانی و دور از واقعیت‌های زندگی جمعی است.

چه اینکه گویا معاون اول رئیس‌جمهور ما نمی‌داند که انسان‌ها قرارداد اجتماعی خود را در قالب حکومت تشکیل دادند و مکلف شدند به فرامین و قوانینش چشم بگویند؛ زیرا فهمیدند که زندگی جمعی بدون حکومت غیر عقلانی و اساسا غیر ممکن است.

"بی‌حکومتی" یا همان نه گفتن به حاکمیت آنچنان غیر ممکن است که حتی امیرالمومنین علی(ع) تأکید دارد مردم به یک حکمران نیاز دارند؛ چه درستکار و چه نادرست.

و طبعا در نگاه فلسفی محرز است که منظور از حاکم؛ مجموعه‌ای حکومتی است که قوانین لازم‌الاتباع دارد.

در واقع آقای عارف حتی مقابل عقلانیت هم ایستاده است و حرفی را می‌زند که اساسا در نگاه مخالف‌ترین مخالفان یک حکومت هم غیر ممکن است و تحقق بیرونی ندارد.

اینکه گفتمان برساخته پزشکیان و اطرافیان او در بحث وفاق چیست و چه ابعادی دارد به خودشان مربوط است. لکن بدیهیست که یک گفتمان؛ اعم از درست یا غلط لکن نمی‌تواند معارض بدیهیات فلسفه و عقلانیت باشد.

بیان این کنایه خطاب به عارف هم ضروریست که دود چنین حرف‌های ناصحیحی در وهله اول به چشم دکتر پزشکیان و دولت چهاردهم خواهد رفت.

ضمن اینکه مسئولان اصلاح‌طلب دولت چهاردهم نیز نباید از نجابت نظام و همکاری‌های مجموعه مسئولان و رسانه‌ها سوء استفاده کنند و حرف‌های دشمن‌شادکن بزنند!