سقوط حمص و دمشق به معنای پایان حکومت بشاراسد ،آغاز تجزیه این کشور به تکه های قومی و حذف ارتباط زمینی ایران و حزب الله لبنان خواهد بود و عملا زمینه های خلع سلاح حزب الله و تبدیل آن به یک گروه سیاسی در لبنان فراهم خواهد شد و غزه هم در طرح های سیاسی،امنیتی و تجاری اسرائیل و اعراب حل خواهد شد.

تغییر مسیر سیاست خارجی ایران با شهادت ابراهیم رئیسی و شکل گیری نگاه تعدیلی دولت چهاردهم آغاز شد و حاکمیت برنامه های خود را در قامت دولت جدید پیش می برد.

تاخیر در امضای توافقنامه راهبردی با روسیه ،سفر لاریجانی به سوریه و لبنان و آتش بس در جنوب لبنان و پرداخت امتیازهای امنیتی به اسرائیل،بی تفاوتی نسبت به حمله اسرائیل به ایران و از دستور خارج شدن وعده صادق ۳ و آغاز مذاکرات با اتحادیه اروپا، مقاله اخیر ظریف در فارن افرز و تحولات اخیر سوریه و بی تفاوتی گروه های مقاومت نسبت به سقوط استان های این کشور همگی مسیر بسترسازی توافق سیاسی جدید(صلح بزرگ) با آمریکا و غرب یا جنگ بزرگ میان ایران و اسرائیل را نشان می دهد.

اینکه ترامپ به این سطح از انعطاف تهران قانع خواهد شد یا خیر مساله دیگری است 

ایرانی که دیگه عمق استراتژیک در منطقه مدیترانه شرقی(لبنان و سوریه و فلسطین) ندارد و صرفا از اهرم فشار برنامه هسته ای و حرکت به سمت سلاح هسته ای برخوردار هست.

اما اگر ایران بار دیگر از دولت مرکزی سوریه حمایت کند و اجازه سقوط دمشق و حمص و طرطوس و لاذقیه را ندهد مسیر مخاطره آمیز مقاومت ادامه دار خواهد بود.

این موضوع در روزهای آینده روشن خواهد شد.مساله این است که صرف نظر از اینکه معامله ای در کار بوده یا غافلگیری تهران در میان است یاتوجه به اینکه قفقاز جنوبی نیز محل رقابت های ژئوپلیتیکی روسیه،ترکیه و ایران محسوب می شود آثار آن را در این جبهه نیز خواهیم دید

شکل خاورمیانه بکلی در حال تغییرات ژئوپلیتیکی است و بازیگران جدیدی در حال ظهور اند و مساله به عراق و جبهه قفقاز نیز کشیده خواهد شد.

مساله این است که چه میزان خواسته های ایران از سوی دولت بشاراسد محقق شد که انتظار حمایت مجدد باشد؟ از اوایل ۷ اکتبر تا به الان دولت بشاراسد جز همگرایی با سیاست های روس ها و دوری از برنامه های ضداسرائیلی در جولان اشغالی چه کمکی به محور مقاومت کرد؟ تهران با کدام انگیزه به بقای چنین حکومتی کمک کند؟عیار توان روس ها در تحولات میدانی سوریه روشن شد اما سهم آن ها از منافع سوریه بیش از ایران بود که این هم از بی عرضگی ما بود.

اوکراین با آموزش های فنی و انتقال تجربیات جنگ اوکراین به گروه های ترویستی در سوریه انتقام خود را از روسیه و ایران می گیرد.