«رونالد ریگان» رئیس جمهور آمریکا و همتای روسی‌اش «میخائیل گورباچف» در سال ۱۹۸۵ در ژنو ملاقات کردند و به توافقی مهم دست یافتند؛ «در جنگ هسته‌ای پیروزی معنا ندارد و هرگز نباید آغاز شود». این توافق در زمان خود مقدمه‌ای برای پایان رقابت هسته‌ای در دوران جنگ سرد و طبعا کاهش سلاح‌های هسته‌ای در زرادخانه‌های آمریکا و شوروی سابق بود.
از آن زمان تا کنون پنج قدرت دارای سلاح هسته‌ای (ایالات متحده آمریکا، روسیه، چین، فرانسه و انگلیس) در مقاطع مختلف این بیانیه را تأیید کرده‌اند که آخرین مورد آن به سال ۲۰۲۲ باز می‌گردد. با این حال برخی از تصمیم‌گیران جهان به‌صورت آشکار با این توافق مخالف هستند و تلاش می‌کنند به استراتژی‌های نظامی در دهه ۱۹۵۰ بازگردند؛ در آن مقطع سلاح‌های هسته‌ای به‌عنوان ابزاری برای پیروزی در میدان نبرد تلقی می‌شد.
چند روز قبل جایزه صلح نوبل به پاس تاسیس یک جنبش مادام‌العمر برای خلع سلاح جهان از سلاح‌های هسته‌ای، به گروه «نیهون هیدانکیو» اهدا شد. این گروه متشکل از بازماندگان فاجعه بمباران هیروشیما و ناکازاکی است که به شکل معجزه‌آسایی زنده مانده‌اند.
برندگان جایزه صلح نوبل در سال ۲۰۲۴ همان کودکانی هستند که ۸۰ سال پیش شهرهای‌شان توسط بمب‌های اتمی آمریکا ویران شد. بمب‌های اتمی که در سال ۱۹۴۵ بیش از ۲۰۰ هزار نفر را در ژاپن به قتل رساند، امروزه در زمره سلاح‌های «تاکتیکی» طبقه‌بندی می‌شود. ژاپنی‌ها به بازماندگان اولین و تنها جنگ هسته‌ای جهان «هیباکوشا» می‌گویند؛ آنها متخصصان واقعی جنگ هسته‌ای هستند.
در همین حال «دیوید لستر» مقام سابق دولت ترامپ اخیرا اظهار کرد: «وزارت دفاع به اندازه کافی برای اطمینان از اینکه جنگنده‌های آمریکایی قادر به جنگیدن، زنده ماندن و پیروزی در میدان نبرد هسته‌ای هستند، تلاش نمی‌کند».
تخمین زده می‌شود که ۳۸ هزار کودک در حمله به هیروشیما و ناکازاکی کشته شدند. وقتی به ناکازاکی حمله شد، «سومیترو تانیگوچی» ۱۶ ساله بود و در زمان انفجار دوچرخه سواری می‌کرد. او می‌گوید: «با جرقه انفجار زمین خوردم و وقتی سرم را بلند کردم، دیدم بچه‌هایی که چند لحظه قبل با آنها بازی می‌کردم، مرده‌اند». او دچار سوختگی شدید شد و زخم‌هایش به سرعت عفونت کرد. سومیترو چهار سال را در بیمارستان گذراند تا جراحاتش بهبود یابد؛ در این مدت به مدت ۲۱ ماه روی شکم خوابید و مجبور شد ۱۰ عمل جراحی برای برداشتن ضایعات از نواحی زخمی بدنش انجام دهد. با این حال درد و ناراحتی ناشی از جراحات، هرگز از بین نرفت.
بازماندگان جنگ هسته‌ای شهادت می‌دهند که این بار هرگونه استفاده از سلاح هسته‌ای به سرعت منجر به تبادل آتش غیرقابل تصوری می‌شود. مسئله فراتر از کشتار صد‌ها هزار انسان است؛ جنگ هسته‌ای این بار در عرض چند دقیقه نسل بشر را به نقطه پایان می‌رساند. آغاز «زمستان هسته‌ای» یعنی پایان تولید مواد غذایی، قحطی و مرگ میلیارد‌ها نفر. تصور تأثیر زمستان هسته‌ای بر اقتصاد و محیط زیست غیرممکن است.
«ترومی تاناکا»، رئیس مشترک گروه «نیهون هیدانکیو» که در زمان بمباران ناکازاکی ۱۳ ساله بود، در واکنش به تهدیدات هسته‌ای روسیه در جریان درگیری با اوکراین خاطرنشان کرد: «رهبرانی مانند رئیس جمهور ولادیمیر پوتین از میزان آسیبی که در راه است، بی‌اطلاع هستند. رهبران همه کشور‌های مجهز به سلاح هسته‌ای باید زبان‌هایی را که به آنها می‌گوید در جنگ می‌توان با سلاح هسته‌ای پیروز شد، کوتاه کنند و در عوض به «هیباکوشاها» گوش دهند که از آنها می‌خواهند تا قبل از اینکه خیلی دیر شود، زرادخانه‌های خود را از بین ببرند.»
«توشیوکی میماکی» یکی از اعضای ارشد گروه «نیهون هیدانکیو» می‌گوید: «اعطای جایزه صلح نوبل به این گروه به معنای این است که جهان به خلع سلاح هسته‌ای نزدیک‌تر شده است. سلاح‌های هسته‌ای باید نابود شوند.»
ارسال نظرات