حسین شریعتمداری طی یادداشتی در روزنامه کیهان نوشت:

۱- دیروز شبکه تلویزیونی فارسی‌زبان ترکیه با مجوز رسمی جمهوری اسلامی ایران در کشورمان راه‌اندازی شد! این شبکه، پیش از این یک سایت در فضای مجازی بود که به شدت علیه ایران فعالیت می‌کرد و ضمن سیاه‌نمائی درباره پیشرفت‌ها و دستاوردهای کشورمان، اصرار داشت که اقوام ایرانی را علیه یکدیگر بشوراند.

۲- برای پی بردن به ماهیت این شبکه تلویزیونی فارسی‌زبان دولت ترکیه، نگاهی به بخشی از اظهارات «‌زاهد سوباچی‌»، رئیس رادیو و تلویزیون دولتی ترکیه (TRT) بیندازید!

زاهد سوباچی، این سخنان را در مراسم افتتاح دانشگاه «‌ بورسا اولوداغ» ترکیه، مطرح کرده و می‌گوید: «‌ما تا پایان سال جاری شبکه تی آر تی فارسی را افتتاح خواهیم کرد. راه‌اندازی این شبکه موجب ناراحتی ایران خواهد شد اما این کار را می‌کنیم. ما باید ایران را ناراحت و اذیت کنیم، باید ایران را آشفته کنیم‌»!

۳- آیا مسئولان محترم کشورمان با صدور مجوز راه‌اندازی این شبکه به اردوغان و دولتی‌که این روزها دست‌های آلوده به خون مردم مظلوم سوریه دارد و انکار نمی‌کند که یکی از سه ضلع مثلث آمریکا، اسرائیل و ترکیه در مقابله خونین با نیروهای مقاومت است، جایزه داده‌اند؟! دولتی که در بحبوحه جنایات وحشیانه رژیم صهیونیستی و قتل عام هزاران زن و کودک مسلمان یکی از گسترده‌ترین صادرات انواع کالاهای نظامی، صنعتی و تجاری به اسرائیل را داشته است!‌...

۴- آیا مسئولان صادرکننده مجوز این شبکه از ماهیت آن بی‌خبر بوده‌اند؟! فقط یک مرور گذرا بر محتوای برنامه‌های این شبکه به هنگامی که یک سایت اینترنتی بود و یا یک نیم‌نگاه به اظهارات رئیس رادیو و تلویزیون دولتی ترکیه درباره این شبکه و اهدافی که دنبال می‌کند، کافی بود تا از صدور مجوز یاد شده خودداری کنند. اگر این بررسی انجام نگرفته است که باید از مسئولان مورد اشاره پرسید؛ چرا بر صندلی مسئولیت تکیه زده‌اید؟! و اگر با وجود اطلاع از ماهیت ضدایرانی شبکه یاد شده، برای آن مجوز صادر کرده‌اید که‌...

۵- مسئولان صادرکننده مجوز یاد شده! باور بفرمایید که اقدام شما واقعاً شرم‌آور است و یادآور این سروده ناصر خسرو قبادیانی است که در کتاب‌های درسی آمده بود. بخوانید!

«‌روزی ز سر سنگ عقابی به هوا خاست

واندر طلب طعمه پر و بال بیاراست

بر راستی بال نظر کرده و می‌گفت:

امروز همه جای جهان زیر پر ماست

بر اوج چو پرواز کنم از نظر تیز

می‌بینم اگر ذره‌ای اندر ته دریاست

ناگه ز کمینگاه یکی سخت کمانی

تیری ز قضای بَد بگشاد بر او راست

چون نیک نظر کرد پر خویش در آن دید

گفتا : ز که نالیم؟ که از ماست که برماست!