برکناری ظریف و استیضاح همتی همچنان در میان اصلاح‌طلبان محل بحث بوده و گروهی از جناح رادیکال اعتقاد دارند که پزشکیان باید در برابر این ماجرا از خود برخوردهای خشن‌تری بروز دهد، روزنامه هم‌میهن دراین‌باره نوشته است:

آقای پزشکیان باید انتظاراتش از وفاق با دیگران را اعلام کند و بگوید من وفاق را این طوری می‌فهمم. مثلا الان نمی‌توانند یک رئیس دانشگاه را انتخاب کنند. جامعه مدنی و استادان تعیین کرده‌اند ولی رئیس دانشگاه تهران همچنان سرپرست مانده و اجازه نمی‌دهند به طور جدی کارش را شروع کند. همه مشروط و معلق مانده‌اند؛ درخواست بدهید و این کار را تمام کنید. اولتیماتوم بدهد. یعنی به رقیب بگوید من اینقدر فاصله گرفته‌ام و تو هم از مواضعت فاصله بگیر!

در بخش دیگری از تحلیل این روزنامه آمده است:

اکنون بعد از ۹ماه که به آن روزها نگاه می‌کنیم؛ در واقع در وجه ایجابی، شخص نامزد ریاست‌جمهوری؛ دکتر مسعود پزشکیان و شعارهای اعلامی و گفتارهای انتخاباتی او، آن جذابیت، برانگیزی و تهییج افکار عمومی را برای اجماع‌سازی و پیروزی در انتخابات نداشت؛ اما شمار زیادی از نخبگان سیاسی و بخش عمده‌ای از مردم پیرامون همین کاراکتر معمولی و غیرکاریزماتیک گردهم آمدند و به‌رغم تمامی سرخوردگی‌های چنددهه‌ای و نیز تلاطم‌های چند سال اخیر و آسیب‌های اجتماعی پیامدی و نیز فرو ریختن توهم کارکرد سوپرقهرمانی رئیس‌جمهور، ترجیح دادند که همین شخصیت و کاراکتر معمولی را با اشراف و آگاهی از تمامی تجربیات گذشته به ساختمان پاستور برسانند.

روزنامه آرمان امروز نیز درباره وفاق می‌نویسد:

اگر وفاقی که پزشکیان از آن صحبت می‌کند، در بالاترین سطوح حاکمیتی محقق شود، نتایج مهمی به دنبال خواهد داشت. نخست، این وفاق می‌تواند اختلافات و تنش‌های درون‌حاکمیتی را کاهش داده و روند تصمیم‌گیری را تسهیل کند. در چنین شرایطی، رئیس‌جمهور، رؤسای قوا و سایر ارکان حاکمیت، به جای درگیری‌های بی‌نتیجه، می‌توانند با همکاری یکدیگر، برنامه‌های اقتصادی و سیاسی را به شکلی مؤثر پیش ببرند.

با استعفای ظریف و برکناری همتی، تندروهای اصلاح‌طلب باز هم فریاد استعفای پزشکیان سر داده‌اند و معتقدند که نمی‌گذارند پزشکیان کار کند و لذا بهتر است دیگر تحمل نکند! تندروهای اصلاح‌طلب که اینگونه بر طبل بی‌ثباتی سیاسی کشور و بی‌دولتی می‌کوبند، در سویی دیگر مخالفان پزشکیان را به اعمال فشار برای استعفای او متهم می‌کنند!

اصلاح‌طلبان تلاش می‌کنند فضا را رادیکال نگه دارند و با غوغای سیاسی دنبال تسویه حساب با جبهه مقابل خود هستند. اما به نظر می‌رسد رویکرد خود دولت این‌گونه نیست و همان طور که پزشکیان در تشکیل کابینه مقابل هیاهوی تندروهای اصلاح‌طلب ایستاد، اکنون هم نمی‌خواهد خود را با ساز آنها هماهنگ کند.