شهید اكبر نوری كوهانستانی، فرزند يدالله و عزت، در يكم خرداد ماه سال ۱۳۳۷ در اصفهان به دنيا آمدعلاقه عجيبي به قرآن و آموزش قرآن داشت.
در برگزاری مراسم ائمه اطهار(ع) حضوری فعال داشت. در مراسم دعا نيز شركت می نمود . بيشتراوقاتش به مسجد مي رفت و با دوستانش فعاليت های قرآنی داشت.
تا كلاس پنجم ابتدايی درس خواند و بعد تحصيل را به علت جو نامساعد آن محيط در زمان شاه رها نمود. او مي گفت: « به علت اين كه معلمان ما خانم های بدحجاب هستند من در اين محيط آموزشي نمی توانم درس بخوانم.»
با شروع جنگ تحميلی، از طريق سپاه پاسداران وارد جبهه هاي حق عليه باطل شد. مدت بيست و چهار ماه حضور مداوم در جبهه داشت.چندين مرتبه مجروح شد.
حسين كريمی، همرزمش، می گويد: « به من می گفت : انقلابی بودن شرط نيست و انقلابي ماندن شرط است و ما بايد لحظه اي از خدا غافل نشويم.»
در عمليات فتح المبين، چند روزی در بيابان ها سرگردان بود و با نان خشك ارتزاق می كرد تا به نيروهای خودی رسيد.
او برای ادای نماز قصد گرفتن وضو را داشت كه خمپار هاي در نزديكي او به زمين خورد و تركش آن به شكم او اصابت كردبعد از ۱۱ روز مجروحيت، بعد از خواندن نماز صبح و و با ذكر ياحسين (ع)۲۷ اردیبهشت ۱۳۶۱ به شهادت رسيد.
ارسال نظرات