محمد سراج، نماینده مجلس و عضو کمیسیون اجتماعی در انتقاد از شیوع یافتن تعیین سکه به عنوان مهریه به خبرگزاری ایلنا گفته است: توجه داشته باشید مهریه ثمن معامله نیست که یک چیز خرید و فروش شود، خیر! این یک هدیه است؛ اما شرعاً بر هر زوجی واجب است که برای زوجه‌اش هدیه‌ای تعیین کند. این هدیه‌ای است که شرع مقدس تعیین کرده و برایش نمونه و الگو هم قرار داده شده است...اما حالا یک دفعه با پدیده‌ای مواجه شده‌ایم که سکه‌ها را بر اساس چشم و هم‌چشمی و پُز تعیین می‌کنند؛ مثلاً می‌گویند به تعداد سال‌های تولد عروس سکه می‌دهیم و عددهای غلطی –هم- عنوان می‌کنند.

او می‌افزاید: بی‌جهت ما آمده‌ایم آدم‌ها را قلقک داده‌ایم، زمینه را برای تحریک شیطان فراهم کرده‌ایم. پوست خربزه را زیر پای‌شان انداختیم که الان بلای جان خانواده‌ها شده است. سال گذشته ۳ هزار جوانی که همسر هستند بدون دلیل به خاطر مهریه در زندان بودند. آن‌هایی که توانسته‌اند پرداخت کنند، زندگی‌شان به هم ریخته است که هیچ؛ آن‌هایی هم که نصف‌اش را پرداخت کردند زندگی‌شان فروپاشیده است، این ۳ هزار جوان و آن‌هایی که نتوانسته‌اند پرداختی داشته باشند در زندان به سر می‌برند. این چه وضعیتی است؟

سراج یادآور شد: ۱۴ سکه در حال حاضر به یک میلیارد و چهارصد میلیون تومان رسیده است. حال یک جوان با درآمد ماهی ۳۰ میلیون تومان، چند سال باید بگذرد تا بتواند این مهریه را پرداخت کند؟ آیا انصاف است که سالی یک سکه بدهد؟ این پروسه چند سال طول می‌کشد؟ ۱۴سال باید این کار را انجام دهد. این انصاف است؟ برای چه این کار را کردیم؟ آدمیزاد است دیگر با یک بحث تصمیم می‌گیرد برود مهریه‌اش را اجرا بگذارد. این –روند- غلط است و ما باید جلویش را بگیریم؛ چراکه دارد بنیان خانواده را از بین می‌برد. می‌شود قانون وضع کرد، هیچ منعی هم وجود ندارد. ما باید به این موضوع توجه کنیم که چرا مهریه باید سکه باشد؟ بیایند ریال تعیین کنند و بگویند این مقدار هدیه‌ تقدیم می‌کنم و هر زمان که خواست به او می‌دهم. نخواست هم که هیچ. این مبلغ هم باید حد در توان باشد نه این‌که چشم و هم چشمی باشد. ما بی‌جهت داریم به بنیان خانواده آسیب می‌زنیم.

*شنیده شدن صدای عقلانیت از مجالس یازدهم و دوازدهم امری بسیار مغتنم و نتیجه رأی خوب مردم است.

عقلانیتی که توانست دولت‌ها را به ارائه کالابرگ به مردم وادار کند، تسهیلات جوانی جمعیت را به تصویب برساند، وارد حوزه ولنگار مسکن شود و قانون وضع کند، حقوق سربازان را افزایش دهد و کمک‌کار معقولی برای سیاست خارجی کشور باشد.

(دقت شود که میزان اجرا شدن این سیاست‌ها به میزان کارآمدی دولت‌ها ربط دارد زیرا مجلس هیچگونه اختیار اجرایی ندارد)

"مسئله مهریه و هزینه‌های تشکیل زندگی مشترک"؛ طی دهه‌های اخیر به یک استخوان لای زخم در کشور ما تبدیل شده است که باید در لایه‌های مختلف حاکمیتی و فرهنگی نسبت به آن تصمیم‌گیری شود.

دقت شود که مقوله "همسران زندانی" تنها یک بخش کوچک از معضلات این فرهنگ غلط شیوع‌یافته است و هزاران زندگی که به دلیل پرداخت مهریه یا هزینه‌های گزاف تشکیل زندگی مشترک تا مدت‌ها پیشرفت نمی‌کنند،‌ جوانان زیادی که به دلیل هزینه‌های گزاف توان ازدواج ندارند، فراهم شدن زمینه‌های گناه به دلیل سختی امر حلال و جوانی‌های زیادی که بدین واسطه تلف می‌شود؛ همه و همه از تبعات این رخداد تلخ است.

رخداد تلخی که تأکید می‌شود مسئولان امر و رجال فرهنگی و مذهبی و سیاسی وظیفه دارند برای مقابله با آن، مجاهدانه وارد میدان شوند و جلوی این منکر شیوع یافته را بگیرند.