روز هفتم جنگ آغاز شده و احتمال گسترش جدی نبردها از لحاظ شدت، ابعاد جغرافیایی و بازیگران حاضر وجود دارد. با این‌حال بررسی اوضاع جنگ تا روز جنگ حکایت از تضعیف جدی رژیم‌صهیونیستی دارند. این رژیم در تمام دوره جنگ به امید ورود نهایی آمریکا، انتظار کشیده است.
درحال حاضر فارغ از هرگونه تحرک رژیم که دارای تأثیرات تاکتیکی خواهد بود، چشم‌ها در تل‌آویو به سمت واشنگتن است. صهیونیست‌ها می‌خواهند با ورود آمریکا، بار اصلی جنگ و تبعات آن از روی دوش آن‌ها برداشته شود. با این وجود آمریکا نیز نگرانی‌هایی دارد؛ ظرفیت‌های رژیم برای تهاجم مصرف شده یا به‌سرعت طی روزهای آتی تمام خواهد شد.
از سوی دیگر برخلاف وضعیت فعلی که رژیم به شکل هوایی و دورادور با ایران می‌جنگد، جنگ با آمریکا در گستره منطقه شعله‌ور شده و دارای فازهای زمینی و دریایی خواهد بود؛ زمینی برای تصرف پایگاه‌ها و دریایی برای هدف قراردادن ناوهای هواپیمابر و موشک‌انداز.
برآورد
فارغ از احتمال ورود مستقیم آمریکا به عرصه، در این گزارش تحولات جنگ تا روز ششم مورد ارزیابی قرار گرفته‌اند.
۱- مهار نیروی هوایی رژیم
مهار نیروی هوایی رژیم از چند مسیر درحال پیگیری است.
الف) از بین بردن پدافند هوایی پایگاه‌های هوایی
ایران با هدف‌گیری سامانه‌های پدافند هوایی مستقر در پایگاه‌های هوایی مانند سیستم‌های پیکان که وظیفه دوگانه دفاع از پایگاه‌های مزبور و دفاع سرزمینی را برعهده دارند، درصدد ایجاد تهدیدی است تا مقامات صهیونیست از بیم حملات مؤثر به جنگنده‌ها، آن‌ها را تخلیه کند. این اقدام ایران به مثابه یک تیر و دو نشان است؛ هدف قرار دادن سامانه‌های پدافندی متمرکز در پایگاه‌های هوایی ضمن آسیب به کلیت پدافند رژیم، پایگاه‌ها را نیز ضربه‌پذیر می‌سازد.
ب) حمله مستقیم به تأسیسات پایگاه‌های هوایی
حملات به تأسیسات، ساختمان‌ها، اتاق‌های عملیات، شلترهای محل استقرار جنگنده‌ها و باندها باعث کاهش آمادگی عملیاتی نیروی هوایی رژیم شده است.
ج) ضربه به خط تدارکاتی
با حمله به خطوط تأمین سوخت، سلاح و تعمیرات و نگهداری و همچنین ایستگاه‌های هدایت پرواز، نیروی هوایی رژیم صهیونی تحت فشار قرار گرفته است. بخش دیگر مربوط به تهدید کردن دولت‌های حمایت‌کننده از رژیم توسط ایران است که می‌تواند به کاهش حمایت‌هایشان منجر شود.
د) مقابله پدافندی
بازسازی و تقویت پدافند در غرب و شمال غرب، اصلاح تاکتیک‌ها و فعال شدن برخی از جنگنده‌های رهگیر، نفوذ جنگنده‌های رژیم را به چالش کشیده و باعث تمرکز آن‌ها بر استفاده از جنگنده‌های رادارگریز اف-۳۵ شده است.
از این رو تل‌آویو با وجود دارا بودن تعداد بیشتر جنگنده‌های اف-۱۶ و اف-۱۵ در موجودی خود، نقش آن‌ها در نفوذ به حریم هوایی ایران را کاهش داده است.
۲- مهار ظرفیت‌های اطلاعاتی
ظرفیت اطلاعاتی در کنار ظرفیت هوایی، دو ستون قدرت رژیم هستند؛ با این‌حال علاوه بر نیروی هوایی، ظرفیت اطلاعاتی رژیم نیز زیر ضربه رفته است.
الف) در داخل فلسطین اشغالی
ضربات بر سازمان اطلاعات ارتش موسوم به «امان» و «موساد» متمرکز است؛ این دو نهاد عمل‌کننده در ایران هستند.
در حملات ایران مراکز آشکار و پنهان این دو نیرو برای برهم زدن تمرکز آن‌ها هدف قرار گرفته‌اند.
ب) در داخل ایران
با اتکا به اطلاع‌رسانی‌ها و حضور مردمی، تیم‌های نفوذی مهار شده‌اند. اتمام ذخایر و لو رفتن شبکه‌های داخلی توان تهاجمی و تبلیغاتی تل‌آویو را کاهش داده است.
ج) خارج از ایران
تاکنون در عراق تعدادی از جاسوس‌ها دستگیر شده و تلاش‌هایی برای جلوگیری از پرتاب پهپاد از خاک این کشور به سمت ایران شکل گرفته است.
۳- اجتماعی کردن جنگ
رژیم و متحدانش با کشتار غیرنظامیان، جنگ روانی برای ایجاد موج آوارگان و آسیب به زیرساخت‌ها درصدد اجتماعی کردن جنگ با آزار مردم هستند. ایران نیز متقابلا اقداماتی برای اجتماعی کردن جنگ انجام داده است.
الف) هرلحظه حمله
در تمام اوقات روز حملات موشکی و پهپادی به سرزمین‌های اشغالی جریان دارد. این مسئله امکان زندگی را از صهیونیست‌ها سلب کرده است.
ب) تحمیل آوارگی
به تلافی حملات به شهرک‌های مسکونی نظامی، شهرک‌های نظامی‌نشین هدف قرار گرفته و تعداد زیادی از منازل نظامیان ویران و ساکنان آن آواره شده‌اند.
ج) کمبود سوخت و برق
با هدف قرار گرفتن تأسیسات نفتی بندر حیفا که عمده نفت وارداتی در آنجا تخلیه و پالایش می‌شد، بحران سوخت در رژیم بروز کرده است. درپی این کاهش، ضمن درگیری در پمپ‌های بنزین، برخی از نیروگاه‌های برق نیز مجبور به کاهش فعالیت‌های خود شده‌اند. در حملات ایران تأسیسات برق نیز مستقیماً هدف قرار گرفته‌اند.
د) ضربه به شبکه آب
پس از بمب‌گذاری و منفجر کردن خط لوله اصلی آب در منطقه تجریش در تهران، ایران در همان روز خرابکاری، شبکه توزیع آب در سرزمین‌های اشغالی را هدف قرار داد.
۴- ایجاد خطر حملات زمینی
ایران با برخی از اقدامات خود درحال پررنگ کردن امکان تهاجم زمینی به فلسطین اشغالی است.
الف) ضربه به نیروی هوایی و قوای اطلاعاتی
با آسیب دیدن توان هوایی و اطلاعاتی رژیم، توانمندی‌های آن برای شناسایی و برخورد با تهدیدات پیرامونی کاهش می‌یابد.
ب) ضربه به سوخت
با ضربه به مراکز سوخت رژیم، توانایی تحرکات نیروی زمینی که متکی بر تجهیزات سنگین مانند تانک، نفربر، خودروها و نفربرهای زرهی و همچنین بالگردها و هواگردهای تدارکاتی است، کاهش می‌یابد.
ج) هرج و مرج و دشوار شدن سربازگیری
رژیم صهیونی اندکی پیش از حمله به ایران فراخوانی برای جذب ۴۵۰ هزار سرباز ذخیره منتشر کرد. این تعداد ۹۰ هزار نفر بیشتر از فراخوان ۳۶۰ هزار نفر پس از عملیات ۷ اکتبر بود. با این‌حال هرج و مرج و احتمال حملات موشکی و پهپادی سنگین به پادگان‌های زمینی رژیم، این فرایند را با مشکل مواجه کرده است.
د) تهدید در نقاط استقرار
نیروی زمینی رژیم در پایگاه‌های خود امنیت بیشتری دارد؛ اما در مناطق عملیاتی در پایگاه‌هایی موقت و با استحکام کم مستقر است و حملات به آن‌ها در این شرایط می‌تواند ضمن ایجاد تلفات بالا، یگان‌های استقراریافته را با خطر حمله زمینی در این مناطق در پیامد حملات موشکی مواجه کند.
۵- تلاش برای محاصره
حملات ایران به‌نوعی محاصره در فلسطین اشغالی منجر شده است.
الف) دریایی
حملات به بندر حیفا و تهاجمات پیاپی به تل‌آویو، ساحل غربی را زیر آتش به سمت ویرانی سوق داده است؛ از این رو همانند گذشته امکان بهره‌گیری از بنادر برای واردات و صادرات وجود ندارد.
ب) هوایی
علاوه بر فرودگاه بن گورین، فرودگاه‌های نظامی نیز که به عنوان رزرو استفاده می‌شدند، هدف قرار گرفته‌اند.
به عنوان نمونه، در جریان جنگ سیف‌القدس در سال ۲۰۲۱، پس از هدف‌گیری فرودگاه بن گورین به‌عنوان تنها فرودگاه بین‌المللی رژیم توسط حماس، صهیونیست‌ها پروازهای بین‌المللی خود را به فرودگاه نظامی رامون در جنوب منتقل کردند؛ گرچه حماس در همان جنگ با راکت دوربرد به سمت رامون و ایلات نیز شلیک کرد.
ج) زمینی
مرزهای سرزمین‌های اشغالی رژیم وضعیت بهتری دارند؛ اما امکان دارد به‌سرعت مورد حمله قرار گرفته و این مسیرها نیز مسدود شود.
۶- وضعیت تهاجمی - دفاعی رژیم صهیونی
اوضاع نظامی تل‌آویو در این بخش مورد بررسی قرار گرفته است.
الف) تهاجمی
حملات اولیه رژیم متکی بر موشک‌های بالستیک هواپرتاب و موشک‌های ضدزره تیم‌های موساد در داخل بود. پس از آن پرتاب موشک‌های کروز و بمب‌های هواسر از جنگنده‌ها و استفاده از ریزپرنده‌ها در داخل بار تهاجم را بردوش می‌کشیدند.
درحال حاضر اما حملات متکی بر پهپادهای انتحاری مانند هاروپ و پهپادهای شناسایی - تهاجمی مانند هرمس است. بهره‌گیری از این سلاح‌ها نشان‌دهنده موفقیت در مهار تیم‌های داخلی موساد، کمبود موشک‌های بالستیک هواپرتاب و مهار هواگردهای پرسرعت مانند جنگنده‌ها و موشک‌های کروز توسط سامانه پدافندی است.
با توجه به مشکلات سامانه‌های پدافندی در هدف‌گیری هواگردهای کم‌سرعت که می‌توانند به‌راحتی از میان کوه‌ها و عوارض زمینی پرواز کنند، صهیونیست‌ها در برهه کنونی بر آن‌ها متمرکز شده‌اند. با این وجود پدافند نقطه‌ای در اطراف پایگاه‌ها، تأسیسات و شهرها در نهایت و در آخرین خط دفاعی، این هواگردهای نفوذ کرده را ساقط می‌کنند.
ب) دفاعی
دفاع هوایی زمین پایه و هواپایه رژیم به‌شدت آسیب دیده است. سامانه‌های پدافندی به دلیل فعالیت و شلیک زیاد دچار کمبود موشک‌های رهگیر هستند. جنگ الکترونیک بر ضد آن‌ها و هدف‌گیری‌شان به وسیله پهپادهای انتحاری، معضل دیگر این سامانه‌هاست.
دفاع هوایی هواپایه رژیم نیز به دلیل آسیب به نیروی هوایی دچار اشکال است.
نکات
در این بخش به تعدادی از مهم‌ترین نکات پراکنده پرداخته شده است.
۱- بازدارنگی
ایران با پیگیری سیاست چشم در برابر چشم در قالب بازدارندگی تلاش کرد، تحرکات وحشیانه رژیم را مهار و مانع از توسعه آن‌ها شود. در همین راستا پس از هر حمله، حمله‌ای مشابه صورت گرفت؛ هدف‌گیری شهرک‌های نظامی‌نشین در تل‌آویو در برابر حمله به منازل مسکونی نظامیان در تهران و همچنین حمله به پالایشگاه حیفا در برابر حملات به مراکز سوخت در ایران این روند را نشان می‌دهد.
۲- تنبیه
پس از ایجاد بازدارنگی نسبی برای جلوگیری از تشدید جنایت‌های رژیم، مرحله دوم برای تنبیه آن آغاز شده است. رئیس ستاد مشترک نیروهای مسلح ایران، شامگاه سه‌شنبه این نکته را به شکل عمومی اعلام کرد.
۳- هدف موجودیتی در برابر تهدید موجودیتی
رژیم صهیونی اعلام کرده هدف از حملاتش می‌تواند پایان نظام سیاسی ایران باشد؛ پس از آن ایران نیز متقابلا تهدید کرد در پایان جنگ دولت و نظام سیاسی شکل‌گرفته توسط نتانیاهو ساقط خواهد شد؛ با این‌حال تهدید ایران کمی نرم‌تر بود.
با افزایش تهدیدات رژیم برای ترور سران عالی‌رتبه کشور اما ایران نیز حملات و سیاست جنگی خود علیه صهیونیست‌ها را به سطح موجودیتی ارتقا داده و به ساکنان سرزمین‌های اشغالی هشدار داده به‌سرعت این منطقه را تخلیه کنند.
۴- زخم عمیق
ایران با توجه به تجارب حملات روسیه علیه تأسیسات نظامی و زیرساختی اوکراین، درحال انجام حملات مشابهی است تا رژیم پس از پایان جنگ، زخم‌های عمیقی خورده باشد.
۵- تقویت ائتلاف‌بندی
اگر جنگ روسیه و اوکراین نقشی بزرگ در پررنگ شدن ائتلاف‌ها داشت و تغییراتی را نیز آشکار کرد، اقدام رژیم نیز باعث تشدید آن شد. نوع واکنش برخی دولت‌ها به رژیم حکایت از این قضیه دارد.
منبع: روزنامه فرهیختگان
ارسال نظرات