مسعود جعفری جوزانی، کارگران برجسته کشورمان و سازنده فیلم مشهور "شیر سنگی" در یک نشست سینمایی پیرامون مفهوم جنگ گفته است: وقتی بیگانه به خاک آدم می‌آید تحقیرآمیزترین اتفاق ممکن است و هرکسی جز این، چیزی بگوید دروغ است. مردم در جنگ ایران و عراق دلاورانه و با دست خالی جنگیدند؛ در حدی که جیپ جنگی را هل می‌دادند تا روشن شود در حالیکه دشمن کاملا مسلح بود.

او با بیان اینکه کسانی که تفنگ در دست می‌گیرند باید حرمت تفنگ را هم یاد بگیرند و بدانند که نباید هرجایی تفنگ کشید، بیان داشت: من معتقدم تفنگ حرمت دارد و ملت ما حرمت تفنگ را نگه داشتند. آدم باید خیلی بی‌انصاف باشد که این تلاش‌ها و رشادت‌ها را فراموش کند. باور من این است که هیچ اجنبی مانند رژیم صهیونیستی در طول تاریخ نبوده که بچه‌های مردم را تا این حد فجیع بکشد و مردم را گرسنه نگه دارد تا بمیرند.

جعفری جوزانی سپس در اشاره به ساخت فیلم شیر سنگی با بیان اینکه دلش برای گذشته‌ها تنگ می‌شود، گفت: آدم‌ها در گذشته واقعا هنرمند بودند و مانند امروز کاسب‌کار نبودند. برخی از بچه‌ها که آن دوران کار می‌کردند بسیار بااخلاق‌تر و منظم‌تر بودند و همه‌جوره با پروژه همکاری می‌کردند. ما برای ساخت این فیلم در سیاه‌چادر زندگی می‌کردیم و گاهی رتیل وارد چادرها می‌شد اما تمام عشق ما این بود که کار را به سرانجام برسانیم و حتی یک نفر هم نسبت به شرایط اعتراض نمی‌کرد.

به گزارش ایلنا، او با اشاره به خرده فرهنگ عشایر در فیلم، گفت: عشایر ستون فقرات ملت ایران هستند و در طول تاریخ عشایر هرگز به این مملکت خیانت نکرده‌اند و همواره ظلم‌ستیز بوده‌اند. در زمان جنگ نیز خط‌شکن‌های جبهه بچه‌های بختیاری بودند و فقط با نان و خرما به دل خط می‌زدند. من تا ۵ سالگی میان عشایر بزرگ شده‌ام و خاطرات آن‌ها همواره در ذهنم مانده است و در فیلم‌هایم نیز از این تجربیات استفاده کرده‌ام.

به گزارش ایلنا، جعفری جوزانی در بخش دیگری از صحبت‌های خود پیرامون خاطراتش از ساخت شیر سنگی می‌گوید: اگر می‌خواستیم به طور کلی به زبان لری صحبت کنیم باید برای فیلم زیرنویس فارسی می‌گذاشتیم به همین دلیل سعی کردیم آهنگ زبان محلی را حفظ کنیم و مجبور به استفاده از زیرنویس نشویم. هنگام نوشتن فیلمنامه نیز به این اتفاق توجه داشتیم و با زنده یاد عزت‌ا... انتظامی و علی نصیریان و سایر بازیگران تمرین می‌کردیم و هر کلمه‌ای که برایشان سخت بود آن را تغییر می‌دادیم تا به راحتی بیان کنند.

او می‌افزاید: افرادی مانند علی نصیریان، عزت الله انتظامی، شجاع‌نوری و… عاشق سینما بودند و هرگز درباره دستمزدشان چیزی نمی‌گفتند. حتی وقتی هنگام ساخت فیلم به مشکل مالی شدیدی برخوردیم انتظامی و نصیریان پیش من آمدند و پیشنهاد دادند یکی از آن‌ها خانه‌اش را بفروشد و به فیلم کمک کند و هر دو در یک خانه زندگی کنند.

این کارگردان سینمای کشورمان در ادامه به خاطره‌ای از پخش فیلم شیر سنگی در کانادا اشاره کرده و گفته است:‌ یادم می‌آید در کانادا آقایی پیش ما آمد و گفت در اخبار از یک فیلم و گروه ایرانی تعریف کردند و او بسیار ذوق‌زده شده است. این آقا در همان اکران تعداد زیادی بلیت خرید و آن را بین دانشجوها تقسیم کرد تا بتوانند فیلم را تماشا کنند. همچنین پوسترهای مرتضی ممیز که برای «شیرسنگی» طراحی کرده بود را خرید و میان عده‌ای توزیع کرد. ما اسم آن آقا را هم نمی‌دانستیم اما مانند یک برادر و بدون هیچ توقعی همراه ما بود.

*صحبت‌ها و خاطرات جعفری‌جوزانی اگرچه در دو بخش خواندنی مربوط به نظرات او پیرامون درگیری ۱۲ روزه و خاطرات او از ساخت یک فیلم برجسته ایرانی بیان شده اما یک دالّ مشترک و نقطه مرکزی دارد و آن "اصالت" است.

اصالتی که وقتی در انسان وجود داشته باشد؛ آن انسان در قامت کارگردان یک فیلم اما در مقابل ظلم و تعدّی دشمنی مثل اسرائیل قد علم می‌کند، در قامت یک بازیگر تلاش می‌کند تا با ایثار مالی به ساخت یک فیلم خوب ایرانی کمک کند و همینطور در قامت یک افسر پدافند تا لحظه آخر به خاطر مردم از مقابل موشک دشمن کنار نمی‌رود و در قامت یک بانوی شهروند از رهبر و کشورش حمایت می‌کند.

این اصالت را باید پاس داشت و در منابر مختلف جامعه مورد تکریم قرار داد تا دشمن و افراد بی‌اصالت نتوانند این ستون مهم برای پیشرفت جامعه و تربیت بزرگی در یک کشور را ریشخند کنند یا از بین ببرند.