هادی رضایی: پنجشنبه ۲۶ خرداد بود که حجت الاسلام سید ابراهیم رئیسی رئیس جمهور کشورمان در جریان سفر به استان اصفهان و بعد از بازدید از بخش‌های مختلف شرکت دانش بنیان صنایع هواپیماسازی ایران «هسا» و گفتگو با مدیران، مهندسان و متخصصان و در جریان قرار گرفتن توانمندی، فعالیت‌ها و تولیدات متنوع این شرکت، در گفتگو با خبرنگاران با اشاره به توانمندی‌های این شرکت دانش بنیان، اعلام کرد: ساخت هواپیمای مسافربری را هرگز کاری به عنوان یک آرزوی دست نیافتنی نمی‌دانم، مجموعه «هسا» با توجه به پتانسیل، ظرفیت‌ها و توانمندی‌هایی که دارد، اگر اراده کند می‌تواند به این مهم دست پیدا کند، البته کارهای پیچیده‌تر و دقیق‌تر از ساخت هواپیمای مسافربری نیز توسط این شرکت انجام شده است.

وی با تقدیر از اقدامات انجام گرفته در شرکت «هِسا» گفت: این شرکت مظهر خودباوری، دانش بنیان، ابتکار و خلاقیت، روحیه‌ی نوآورانه و خلاقانه است.

حجت الاسلام رئیسی با بیان اینکه این شرکت مجموعه‌ای از دانایی‌ها را به توانایی تبدیل کرده و آنچه که ما از شرکت هِسا انتظار داریم ساخت هواپیمای مسافربری با رعایت تمامی استانداردهای لازم بین المللی است، تاکید کرد: «تمام هیئت دولت و مجموعه‌های مختلف خودشان را موظف می‌دانند که به شرکت «هسا» کمک کنند تا بتوانیم به زودی هواپیمای مسافربری ساخت‌های مجموعه را داشته باشیم».

رئیسی جمهور روز جمعه ۲۷ خرداد نیز در اجتماع مردمی هسته‌های جهاد و پیشرفت که در سالروز تشکیل جهاد سازندگی به فرمان امام خمینی (ره) در حسینیه جماران برگزار شد، با اشاره به دستور روز گذشته خود برای تولید هواپیمای مسافربری توسط یکی از شرکت‌های داخلی در اصفهان، گفت: «در زمان مدیریت آستان قدس رضوی در سفری به تاتارستان از یک مجموعه هلی‌کوپترسازی این کشور بازدید کردم که از آن به عنوان قطب صنعتی در آنجا یاد می‌شد، اما آنچه دیروز در اصفهان دیدم به مراتب ارزشمندتر، پیشرفته‌تر و گسترده‌تر بود. این شرکت توان ساخت انواع پرنده‌ها براساس استانداردهای جهانی را دارد و تأکید شد به سرعت و در یک حرکت جهادی عملیات اجرایی تولید هواپیما با ظرفیت ۷۲ سرنشین را در دستور کار قرار دهد».

دستور وزیر دفاع برای پیگیر ساخت هواپیمای مسافربری داخلی

شنبه ۲۸ خرداد تنها دو روز بعد از بازدید رئیس‌جمهور از مجموعه «هسا»، وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح در پیامی خطاب به امیر افشین خواجه‌فرد مدیر عامل سازمان صنایع هوایی وزارت دفاع، پیگیر مطالبه جدی رئیس‌جمهور مبنی بر ساخت هواپیمای مسافربری شد.

امیر آشتیانی در این پیام از امیر خواجه فرد خواست با توجه به دستور رئیس‌جمهور و تاکید مجدد این مطالبه توسط او در حسینیه جماران، بی‌درنگ در یک حرکت جهادی و پرشتاب، طرح‌ها و برنامه‌های اجرایی جهت تحقق عوامل راهبردی تدوین شود.

آیا ظرفیت و توان ساخت هواپیما مسافربری در کشور وجود دارد؟

این سخنان رئیس جمهور کشورمان با واکنش‌های مختلفی روبرو شد و عده‌ای خواست رئیس جمهور را خواسته قابل تحقق و دست یابی دانسته و معتقد بودند که با توانمندی که در صنایع هواپیماسازی ایران و البته مراکز علمی، تحقیقاتی و دانشگاه کشور و شرکت‌های دانش بنیان وجود دارد و همچنین قولی که رئیس جمهور برای حمایت از این شرکت‌ها داده است، می‌تواند تحقق پیدا کند، البته در طرف مقابل نیز عده‌ای تلاش کردن ساخت هواپیما در داخل کشورمان را خواسته‌ای دست نیافتی اعلام کنند.

براین اساس برآن شدیم تا مروری مختصر بر اقدامات و تلاش‌های صورت گرفته در کشورمان برای ساخت هواپیما داشته باشیم و این مهم را مورد برسی قرار دهیم که آیا خواست رئیس جمهور کشور برای ساخت هواپیمای مسافربری قابل تحقق است یا خیر؟

جنگ تحمیلی آغازی برای ساخت هواپیمای داخلی

نخستین تلاش‌ها برای تولید هواپیما در ایران در سال‌های انتهای جنگ تحمیلی زده شد. در آن سال‌ها برخی خلبانان و مهندسان تعمیر و نگهداری هواپیما در نیروی هوایی ارتش با همکاری جهاد خودکفایی این نیرو که به خواست حضرت آیت الله خامنه‌ای که آن زمان رئیس جمهور کشورمان بودند تأسیس شد و در دفاع مقدس نقش اساسی را در حفظ قدرت عملیاتی نیروی هوایی داشت و بسیار خوب درخشید، از این رو اقدام به مهندسی معکوس و بازطراحی و بازتولید هواپیمای آمریکایی پی سی ۷ (PC۷) با نام اس ۶۸ (S۶۸) کردند.

این اقدام در واقع یک نوع مهندسی معکوس محسوب می‌شد و برای کشور که در تحریم کامل بود اقدام جسورانه و مهمی بود. این هواپیما کاربرد نظامی داشت و با توجه به شرایط ویژه کشور جزئیات بیشتری درباره این پروژه منتشر نشده است.

این اقدام آینده نگرانه و موفق که با مدیریت سرلشکر شهید ستاری فرمانده وقت نیروی هوایی ارتش و البته مهمتر از آن با حمایت‌های آیت الله خامنه ای رئیس جمهور وقت کشورمان به دست آمد، سبب شد تا مهندسان جسور و خوش فکر جهاد خودکفایی نیروی هوایی ارتش، هواپیمایی آمریکایی بُنانزا که یک هواپیمای فوق سبک و آموزشی بود را نیز با موفقیت مهندسی معکوس کرده و از روی آن بازتولید کنند.

این هواپیما با نام پرستو در اختیار مرکز آموزش خلبانی نیروی هوایی ارتش قرار گرفت و پس از شهادت شهید ستاری این مرکز به نام دانشگاه هوایی شهید ستاری تغییر نام داد. پرستو هواپیمایی تک موتوره، تک پیستونه و دونفره بود که تعدادی از آن ساخته شد.

هواپیمای ایران ۱۴۰

در سال ۱۳۷۳ وزارت دفاع با همکاری شرکت اوکراینی «آنتونف» تلاش برای ساخت هواپیماهای تجاری و مسافری غیر نظامی را منعقد کرد که اجرای آن قریب به ۲ سال طول کشید.

در ابتدا، قرار بود ساخت این هواپیما تحت لیسانس اوکراین باشد اما دو سال بعد در سال ۷۷ تصمیم گرفته شد دانش اوکراینی‌ها به داخل منتقل و ایران خود هواپیما ساز شود. در همان سال نخستین نمونه آن در دانشگاه صنعتی مالک اشتر رونمایی شد.

در سال ۷۹ نیز نخستین «ایران ۱۴۰» با لیسانس و تأیید اوکراینی‌ها از خط تولید «هسا» خارج شد، اما اخذ مجوزهای پرواز از سازمان هواپیمایی تا سال ۸۴ به طول انجامید.

با این وجود هنوز هم برخی کارشناسان معتقدند اگر ساخت ایران ۱۴۰ از مجموعه‌ای دولتی به بخش خصوصی توانمند و دانش بنیان واگذار می‌شد، امکان تولید آن به صورت انطباق با شرایط آب و هوایی ایران و نه اوکراین که کشوری سردسیر بوده و موتور آنتونف با شرایط زیست محیطی آن منطقه طراحی شده، وجود داشت.

اقدام وزارت صنایع و معادن برای هواپیماسازی به جای نظامی‌ها

در اواخر دهه ۷۰ وزارت صنایع و معادن وقت، مرکزی به نام صنایع هوایی ایران در استان قزوین به همراه باند اختصاصی ایجاد کرد تا در آن فعالیت‌های تولید هواپیما پیگیری شود.

این مرکز ساخت هواپیمای آوا ۲۰۲ هواپیمای فوق سبک دو نفره با بدنه فلزی را در دستور کار قرار داد. پیش تولید و تست آن در سال ۷۴ آغاز شد و تا سال ۷۷ به طول انجامید.

پرونده پرنده آوا ۲۰۲ برای مدت کمتر از یک دهه بسته شد تا اینکه در ۸ سال بعد این مرکز ساخت هواپیمای بدنه کامپوزیتی صبا را ساخت اما آن را ادامه نداد. بلافاصله پس از صبا به سراغ ساخت هواپیمای آوا ۳۰۳ رفتند. این هواپیما که مدل مهندسی معکوس شده هواپیمای لهستانی و سم پاش «درامادر» بود با موفقیت طراحی و تولید شد، اما با توجه به اینکه مرکز صنایع هوایی وزارت صنایع در سال ۸۶ به بخش خصوصی واگذار شد، عملاً راهبرد تولید هواپیما در آن کنار گذاشته شد و خریدار جدید این مرکز با توجه به داشتن باند هواپیمای خصوصی، از آنجا به عنوان مرکزی برای درآمدزایی و ارائه خدمات پشتیبانی هوایی به ایرلاین‌ها استفاده کرد.

تلاش بخش خصوصی برای ساخت هواپیما

در اوایل دهه هشتاد بود که شرکتی خصوصی به نام «درنا» وارد تولید هواپیمای بدنه تمام کامپوزیت به نام بلوبرد (پرنده آبی) شد. این شرکت که در آن زمان جز معدود شرکت‌های دانش بنیان خصوصی حوزه هوافضا محسوب می‌شد، توانست پس از تولید بلوبرد در سال ۸۱، مجوز فروش آن را از سازمان هواپیمایی اخذ کند.

بلوبرد هواپیمایی دو نفره و تک موتوره بود که چند فروند آن به مراکز آموزش خلبانی فروخته شدند. این اولین بار بود که یک هواپیمای ایرانی ساز می‌توانست وارد مرحله تجاری سازی شود. با این حال سازمان هواپیمایی چند سال بعد مجوز ساخت و فروش بلوبرد را متوقف کرد.

اقدام سپاه برای ساخته هواپیما

شرکت پرآور پارس در دهه هشتاد و متشکل از جوانان خوش ذوق دانش آموخته رشته هوافضای دانشگاه امام حسین (ع) تأسیس می‌شود. آنها توانستند خط تولید و باند اختصاصی هواپیما را در محلی در حوالی دانشگاه امام حسین (ع) واقع در شمال شرق بزرگراه شهید بابایی ایجاد کنند که از آن هواپیمای فوق سبک پلیکان خارج شد. هواپیمای بدنه فلزی، تک موتوره و دو نفره که بیشتر برای آموزش خلبانی و خدمات پشتیبانی هوایی برخی یگان‌های سپاه مورد استفاده بود.

پرآور پارس همچنین توانست هواپیمای گلایدر (بدون موتور و تک نفره) را تولید کند. اما بعد از این موفقیت، تغییر رویه دادند و به سراغ تولید جایرو پلین و جایرو کوپتر رفتند که نوعی هلی کوپتر تک نفره است. همچنین از دیگر تولیدات این شرکت می‌توان به «کایت موتوردار» اشاره کرد. تولیدات این شرکت برای برخی یگان‌های هوایی نیروهای مسلح مورد استفاده قرار می‌گیرد. به غیر از پلیکان که بدنه فلزی بود، سایر تولیدات هواپیماهای این شرکت از نوع بدنه کامپوزیت هستند.

«فجر ۳» اولین هواپیمای ۵ نفره ایرانی

وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح بار دیگر در اواخر دهه هشتاد با تأسیس شرکت مواد ترکیبی فجر، تولید هواپیمای سبک فجر ۳ با بدنه تمام ترکیبی را آغاز کرد.

فجر ۳ نخستین هواپیمای تمام ایرانی بود که ظرفیت حمل بیش از ۲ نفر را داشت. «فجر ۳ پنج نفره»، تک موتوره و تک پیستونه بود که علی رغم آنکه در زمره هواپیماهای سبک بود، اما توانایی حمل بیش از دو نفر را داشت.