فرازی از وصیتنامه شهید دکتر بهشتی:

اهل قنوتیم، ساکن دهستان نیایش و بچه جنوب عشقیم،

کبوتران قباپوشی که بال در خون شهیدان کربلا نهاده ایم و عمری بر شاخه ها مرثیه خوان ذبح بنی آدم

مامحصول آن لحظاتی هستیم که خسته از بیل و رنجور از داس، خیمه دعایی برافراشته اند

ما ساده نشینان کاخ ویرانه فقر وفناییم؛ پنجره هایی که رو به سوی افق سبز توکل باز می شوند
ما مثل کتابی در هر گوشه خاک و در هر لحظه از روزگار باز می شویم و دیگران را از خود باخبر می کنیم

ما مثل وضو ساده وپاکیم؛ عین اقطار بی آلایش و معصومیم

ما را می شود در هر گوشه مسجد پیدا کرد؛ در هر جنسی جستجو نمود با هر دردی دریافت

ما مثل تلاوت غمگینیم، مثل تکبیر حالت خنجر داریم و دوستان ما شیران روز و پارسایان شب هستند.

از نوح به بعد تا کربلا و هویزه و تا هویزه حضور داریم

پشت هرسنگی روییده ایم، باهر بوته ای رسیده ایم، بر هر شاخی بر داده ایم؛ ما در این آب وخاک سبز می شویم
ما بی شناسنامه نیستیم.
انتهای پیام/