محسن مهدیان در مطلبی با عنوان یک اشتباه درباره نسبت ما و آمریکا در کانال تلگرامی خود نوشت:

سخنان روز سه شنبه رهبرانقلاب نشان داد که مساله مذاکره غیرمستقیم نه تحمیل بوده است و نه تخلف. چنین اراده ای را نه کسی می تواند به نظام تحمیل کند و نه می تواند تخلف و تمرد کند. البته اصل چنین اراده ای با نحوه تحقق و اجرای آن متفاوت است.

ضمنا این سخنان نشان داد که مذاکره غیرمستقیم یکی از دهها راهی است که نظام برای رفع تحریم و کاهش فشارهای اقتصادی دنبال می کند. در نهایت اینکه به قاعده دلیل-تجربه به این مذاکرات بیشتر بدبینیم تا خوش بین.

اما درباره این خطای تحلیل باید نوشت. کدام خطا؟ چرا و چطور و با کدام محاسبات، برخی از این ماجرا تحمیل یا تخلف را برداشت کردند؟

به نظر میرسید خطا اینجاست که برخی میان نسبت ایدئولوژیک ما با آمریکا با نسبت دیپلماتیک تفکیک قائل نیستند. ایندو جدا از هم نیستند اما یکی هم نیستند و یکی ذیل دیگری است.

نسبت ایدئولوژیک چه می گوید؟ می گوید دشمنی ما با استکبار هویتی است. تا جمهوری اسلامی هست، دشمنی آمریکا ادامه دارد و تا این شیطان، استکبار می ورزد، دشمنی جمهوری اسلامی با آمریکا ادامه دارد.

اما نسبت دیپلماتیک چیست؟ ما هر زمان و هر اندازه بتوانیم به نفع این مردم وخاک، از آمریکا امتیاز بگیریم کوتاهی نخواهیم کرد.

حالا مساله مذاکره دقیقا کدامیک است؟ رهبرانقلاب و سالها پیش حضرت امام به این سوال پاسخ دادند. تا زمانی که آمریکا از موضع برابر با مردم ایران حرف نزند نشستن پای میز مذاکره خطاست. روی دیگر این سخن چیست؟ اگر آمریکائی ها به هر دلیلی که می تواند ناشی از ضعف داخلی خودشان یا قدرت ایران باشد، قواعد جمهوری اسلامی و گفت وگوی عادلانه را پذیرفتند، می توان به مذاکره هم به عنوان یک راه حل توجه کرد. و البته در این میان کسانی باید پای میز مذاکره بروند که به تعبیرحضرت امام عمیقا کینه آمریکا را به دل داشته باشند.

به سخن ساده تر جمهوری اسلامی همانطور که رهبرانقلاب بارها فرمودند برای خنثی سازی تحریم ها از تمام ابزارها و فرصت ها استفاده خواهد کرد و این با نسبت ایدئولوژیک و دشمنی ما با آمریکا قابل جمع است.

اگر این نسبت ها دقیق و منظم سرجای خودش قرار بگیرد آنوقت موضوع مذاکره مستقیم یا غیرمستقیم کاملا موکول به شرایط است و شرط اصلی همان است که طرف مقابل بپذیرد و حاضر باشد از موضع برابر و پذیرفتن حقوق اساسی مردم ایران مذاکره کند. کما اینکه همین مذاکره غیرمستقیم در دولت شهید رئیسی چهار مرتبه صورت گرفته بود.

با این مقدمه دیگر دچار این خطای ناشی از ظاهرگرایی نمی شویم که هرجا سخن از مذاکره شد، نظام تن به تحمیل داده یا نسبت به تخلف و تمرد سکوت کرده است که چنین اتهامی سخت تر و دردناک تر از خطای احتمالی صورت گرفته است.