پزشکان در دوران دفاع مقدس دوشادوش رزمندگان اسلام به مجاهدت پرداخته و بسیاری از آن‌ها با حضور در بیمارستان‌های صحرایی و حتی خطوط مقدم جبهه‌ها، به نجات جان مجروحان می‌پرداختند؛ این درحالی است که دشمن روبه‌روی ما به قوانین انسانی و بین‌المللی احترام نمی‌گذاشت و در طول جنگ تحمیلی هشت‌ساله، علاوه بر استفاده از سلاح‌های ممنوعه، بارها مراکز درمانی و آمبولانس‌های ما را هدف قرار داده و بسیاری از کادر درمانی اعم از امدادگران، بهیاران، پرستاران و پزشکان را به شهادت رسانده بود و سازمان‌های بین‌المللی و حقوق‌بشری نیز تنها نظاره‌گر این جنایات بودند.

امیر سرتیپ‌دوم «غلامحسین دربندی» از رزمندگان بهداری دوران دفاع مقدس که در انتقال مجروحان از خط مقدم جبهه‌ها به مراکز درمانی، نقش مهمی ایفا می‌کرد، جنایات ارتش بعث عراق در هدف قرار دادن آمبولانس‌ها، مراکز درمانی و بیمارستان‌ها را چنین روایت کرده است: «ما با دشمنی روبه‌رو بودیم که حتی به آمبولانس هم رحم نمی‌کرد؛ اما با این وجود، ما بنا به فرمایش امام خمینی (ره) بیمارستان‌ها، آمبولانس‌ها و مراکز درمانی آن‌ها را مورد هدف قرار نمی‌دادیم. شاهد بودم که وقتی آمبولانس‌های عراقی رفت و آمد می‌کردند، نیروهای ما آتش را قطع می‌کردند؛ اما دشمن برعکس عمل می‌کرد و وقتی آمبولانس‌های ما به خط مقدم نزدیک می‌شدند، اول از همه آن‌ها را مورد هدف قرار می‌دادند.

بارها دیدم که آمبولانس همراه با مجروحان داخلش مورد اصابت گلوله تانک قرار گرفت و سرنشینان آن شهید شدند؛ اوایل مهر سال ۱۳۵۹ آمبولانسی که مجروحانی را می‌آورد، مورد اصابت قرار گرفت و چپ کرد و سه نفر از بهترین نیروهای کادر پزشکی ما یعنی سرهنگ دکتر «کاکرودی»، سرهنگ دکتر «عظیمی‌راد» و بهیار آن آقای «جلالوند» مجروح شدند و سربازان عراقی آن‌ها را با وجود وضعیت جسمی نامساعدشان روی زمین کشیدند و به اسارت بردند.

در عملیات رمضان نیز آمبولانس ما مستقیم با گلوله خمپاره هدف دشمن قرار گرفت و سرهنگ «حسین کاظمی» که رسته بهداری داشت، به شدت مجروح شد و مجروحین داخل آمبولانس هم دچار جراحت‌های شدیدی شدند. همچنین در عملیات رمضان و بیت‌المقدس، دشمن به زدن آمبولانس اکتفا نکرد و شهرها و بیمارستان‌ها را هدف قرار داد. در جریان بمباران شیمیایی بیمارستان صحرایی سومار نیز تعدادی از پزشکان و پرستاران نیروی زمینی ارتش به شهادت رسیدند؛ مشخص بود این حملات عمدی بوده و بعد از شناسایی صورت گرفته است. حتی مجروحانی هم داشتیم که در بیمارستان بستری بودند و در بمباران بیمارستان‌ها شهید شدند.

اوایل جنگ تحمیلی، دشمن بیمارستان ۵۷۸ منطقه‌ای ارتش در شهر اهواز را مورد اصابت قرار داد که کارکنان آن‌جا با سرعت و زیر باران گلوله، بیماران و مجروحانی را که بعضاً تازه جراحی شده بودند، تخلیه کردند و در شهرک نیوساید، در منازل سازمانی شرکت نفت جا داده و بیمارستان شهید بهشتی شرکت نفت را هم به درمان مجروحان اختصاص دادند. در عملیات «طریق‌القدس» هم نفربر امداد و انتقال هدف گلوله تانک دشمن قرار گرفت؛ آن نفربر در حال انتقال مجروح به عقب بود که مورد اصابت قرار گرفت و پزشکیار «ابراهیم صفایی» و گروهبان «احمد کبابی» و دوستان‌شان در این حمله شهید شدند.

به‌عنوان نمونه‌ای دیگر از این حمله‌ها؛ هواپیماهای دشمن در حوالی بستان، روی سنگر بهداری که با آرم و علائم بهداری مشخص شده بود، بمب انداختند. مورد دیگر بیمارستان صحرایی حضرت فاطمه زهرا (س) آبادان و بیمارستان خاتم‌الانبیاء (ص) در منطقه عملیاتی خیبر، در سه‌راهی فتح بود که آقای دکتر «رهنمون» و تعدادی از افراد کادر درمان در آن‌جا به شهادت رسیدند».

منبع: دفاع پرس