در روزهایی که حملات ناجوانمردانه رژیم صهیونیستی کشور را در حالت آماده‌باش قرار داده بود و نگرانی عمومی نسبت به تبعات انسانی این تهاجم ددمنشانه در اوج بود، بنیاد شهید با هدایت مستقیم مهندس سعید اوحدی، نقشی فراتر از وظایف اداری خود ایفا کرد. این نهاد با ورود فوری و بدون وقفه به صحنه، مجموعه‌ای از اقدامات انسانی، عاطفی و حمایتی را برای همراهی با خانواده‌های شهدا و رسیدگی به وضعیت مجروحان و بازماندگان تدارک دید.
مهندس اوحدی در نخستین ساعات پس از شهادت فرماندهان ونیروهای نظامی ، دانشمندان، ومردم بی‌گناه در تهاجمات دشمن صهیونیستی، شخصاً در کنار مردم، بیمارستان ها، گلزارهای شهدا ، مراسم تشییع و منزل خانواده‌های شهدا و حادثه دیدگان حضور یافت و با خانواده‌های داغ‌دیده دیدار کرد.
از جمله این موارد می‌توان به حضور وی در گلزار شهدای بروجرد در تاریخ ۲۱ خرداد، دیدار با خانواده‌های شهیدان ساداتی، حاجی‌سلطانی، باقری و مکتبی در تهران، و حضور در نشست با مدیران بهشت‌زهرا در ۱۶ تیر، حضور در برنامه های مختلف سیمای جمهوری اسلامی ، بیمارستان خاتم الانبیا و بیمارستان مهر اشاره کرد.
اوحدی همچنین در شرایطی که امکان پرواز نبود با سفر زمینی به استان‌هایی مانند البرز، خوزستان، لرستان و نقاط مختلف تهران، ضمن بازدید از گلزارها و دیدارهای چهره‌به‌چهره، پیگیر مستقیم تسهیل امور اداری، درمانی و حمایتی برای خانواده‌های شهدا و حادثه دیدگان شد.
در کنار این حضور میدانی، بنیاد شهید با دستور اوحدی اقدام به تشکیل کمیته بحران و فعال کردن پدافند غیرعانل و ایجاد کمیته و کارگروه های ویژه رسیدگی به وضعیت مجروحان، تسریع امور تدفین، پشتیبانی روانی از بازماندگان و ساماندهی تشریفات شهادت کرد؛ سازوکاری که به سرعت خلأهای موجود در مواجهه با تبعات انسانی جنگ را پوشش داد و رضایت بالای خانواده‌ها را به همراه داشت.
برخلاف این سطح از حضور مسئولانه، برخی از مقامات دولتی که در طول جنگ ۱۲ روزه نه در میدان رسانه و نه در کنار مردم دیده شدند، تنها پس از فروکش‌کردن بحران، به صحنه بازگشتند. تلاش‌هایی که غالباً شکلی نمادین داشت و از سوی افکار عمومی نه‌تنها اقناع‌کننده نبود، بلکه زمینه‌ساز طرح پرسش‌هایی درباره میزان تعهد واقعی برخی مسئولان شد.
الگوی رفتاری مهندس اوحدی در اوج بمباران‌ها و التهاب اجتماعی، نشان داد که مسئولیت‌پذیری نه با بیانیه، که با حضور واقعی در میدان تعریف می‌شود. انتخاب او برای بودن در کنار مردم، نه در آرامش پس از بحران، بلکه در دل خطر و اندوه، به نمادی از ایثار اجتماعی و مدیریت انسانی در بحران تبدیل شد.
عملکرد وی و تیم همراهش، که هم مردمی بود و هم پیش‌برنده، تصویری متفاوت از یک دستگاه اجرایی را ترسیم کرد؛ تصویری که نشان می‌دهد بنیاد شهید می‌تواند، و باید، الگویی برای سایر نهادهای مسئول در مدیریت عاطفی-اجتماعی بحران باشد. این سطح از اعتمادسازی و همدلی، نه‌تنها سرمایه اجتماعی بنیاد شهید را تقویت کرد، بلکه نشان داد جامعه هنوز به مسئولانی که در لحظه نیاز، کنار مردم می‌ایستند، باور دارد.
ارسال نظرات