باسمه تعالی
رنجنامه به بهانه تخریب یادمان شهدای گمنام دانشگاه شاهد
     تخریب یادمان شهدای گمنام دانشگاه شاهد که پس از تدفین شهدای گرانقدر در 13 سال قبل در حال اجرا است، از نمادهای سوء مدیریتی فردی است که از اول مشخص بود که ژن مدیریت را ندارد و نمیبایستی مدیریت دانشگاه جامع شاهد به ایشان که فاقد سوابق مدیریتی کافی و مناسب بود، واگذار میشد. این یادمان با هزینه قابل توجه و با نظارت بنیاد شهید در بهترین مکان در محیط دانشگاه شاهد ساخته شد. گرچه انتظار میرفت ظاهر یادمان مقداری مزینتر باشد ولی هیچکس انتظار نداشت که این یادمان به دلیل نظر شخصی فردی که از خانواده دانشگاه شاهد نیست و برای مدت محدودی مدیریت دانشگاه به وی به امانت سپرده شده، تخریب شود. اگر یادمانی که قرار است ساخته شود به مذاق رییس بعدی دانشگاه شاهد خوش نیاید آیا باید مجدد تخریب و دوباره ساخته شود؟
آغاز پروژه تخریب یادمان شهدای گمنام واقعا دل دوستداران نظام و انقلاب را بدرد آورد. آنچه که از مقدار بودجه مصروف فقط تخریب یادمان شنیدهایم، خدا داند هزینه ساخت مجدد چقدر خواهد شد. رییس دانشگاه علیرغم تذکراتی که به ایشان داده شده است چگونه به خود حق میدهد که این همه هزینه بر دوش دانشگاه شاهد تحمیل کند در حالی که این دانشگاه با کوله باری از کسری بودجه مواجه است.

براستی آیا دو شهید گمنام دانشگاه واقعا راضی هستند که اینگونه با یادمانشان عمل شود. آیا هزینه گزاف به جهت تخریب و بعد ساخت مجدد یادمان در حالی که خود دانشگاه در موارد متعدد بویژه در بخش خوابگاهها و ساختمانهای دانشکدهها (دیوار اتاقهای اساتید از نظر رنگ به گونهای است که حتما بایستی نقاشی شود ولی به بهانه کمبود اعتبار این کار انجام نمیشود و ...) مشکل عدیده دارند واجبتر است.
با توجه به اینکه دانشگاه در دهه چهارم عمر خود وارد شده بسیاری از تجهیزات آزمایشگاهی و آموزشی و تحقیقاتی فرسوده و حتی غیر قابل تعمیر هستند و از اولویت‌هایی هستند که بدان بی توجهی میشود. در این دانشگاه، طبق اذعان و اعلام معاون محترم دانشجویی، دانشجویانی هستند که بضاعت تهیه فیش غذا حتی به اندازه یک وعده ندارند و گاها از پسماندهای غذاهای دیگران تغذیه میکنند. آقای دکتر چلداوی بجای رسیدگی به این واجب شرعی، به فکر فعالیتهای هستند که نمایشی باشد تا احساسات و تعصبات اطرافیان را سیر و تحسین آنان را کسب کند. دانشجویان تحصیلات تکمیلی دورههای روزانه که طبق قانون اساسی کشور بایستی از تحصیلات رایگان بهرهمند باشند، مجبور به تامین هزینه های تحقیقاتی خود هستند که در رشته های کشاورزی، علوم زیستی و پزشکی مقدار آن قابل توجه است. با عنایت به فقر مالی بسیاری از دانشجویان، تامین این هزینه گاها برای دانشجویان حیثیتی بوده و بناچار دست به مفاسدی میزنند که شاید در این مجال و مقال ذکر آن مصلحت نباشد.
 گمان میرود که آقای دکتر چلداوی با توجه به وعدهای که در جلسه معارفه خود داده بودند مبنی بر اینکه تحولات جهشی کم و کیفی در دانشگاه شاهد ایجاد خواهند کرد، و از اینکه نتوانستند کار در خور ارایه در دانشگاه شاهد بعنوان سوابق مدیریتی داشته باشند اقدام به اجرای این پروژه نمودند که از نظر زمانی با توجه به اینکه دانشگاه شاهد دارای کمبود اعتبار است و همچنین ایشان روزهای آخر مدیریت خود را سپری میکنند، قابل توجیه و دفاع نیست.  
آنچه که مایه تاسف فراوان است عدم ورود بنیاد شهید در این ماجرای ناراحت کننده است. علیرغم اینکه موضوع به اطلاع رییس محترم بنیاد شهید آقای مهندس اوحدی رسانده شده است ولی هیچگونه واکنشی از طرف بنیاد تابحال انجام نشده است. با توجه به نارضایتی های فزاینده و تعلل ریاست محترم بنیاد در تغییر مدیریت دانشگاه، دانشگاهیان شاهد به شدت از ریاست محترم بنیاد گله مند و شاکی هستند. آقای چلداوی آنقدر به این ریاست فوق وسع و لیاقت خود غره شده اند که در مصاحبه های استخدامی، به صراحت از متقاضیان میپرسند که رای آنها در انتخابات به کدام نامزد بوده و چنانچه نام آقای پزشکیان پاسخ متقاضی باشد صراحتا عذر او را میخواهد. سمت های مدیریتی چنانچه به افراد کم ظرفیت سپرده شود نتیجهاش طغیان و تباهی است. آقای دکتر چلداوی در سخنرانی مورخ دهم دی ماه جلسه عمومی روز پژوهش بدون هیچگونه زمینهای بناگاه اظهار داشتند که من با تمام قدرت هستم که در واقع نشان از روح تکبر و طغیان در درون ایشان است و چنین مدیری در یک مدیریت کلان جایگاهی ندارد و فورا باید خلع ید شود.
امیدواریم که دستگاههای نظارتی در این ماجرای غم انگیز وارد شوند و از هدر رفت بودجه بیت المال جلوگیری نمایند.

دانشگاه شاهد در زمان مدیریت آقای دکتر چلداوی از نظر رتبه آموزشی و پژوهشی دارای افت قابل توجه بوده است و شوق و ذوقی در فضای آموزشی و پژوهشی دانشگاه نه در دانشجو و نه در استاد مشاهده نمیشود و بهتر است که ایشان در اواخر دوره مدیریت بسیار ضعیف خود به فکر اجرای وعده توخالی خود در زمینه تحول جهشی کمی و کیفی باشد که اگر تابحال با مدیران جوان بی تجربه اش نتوانست کاری کند مطمئنا در مدت قلیل باقیمانده نیز نخواهد توانست و بهتر است فرصت ارزشمند دانشگاه شاهد خیلی زود به مدیر مدبر و با اراده دیگری واگذار شود تا شاید روحی تازه در دانشگاه دمیده شود. بدون شک اعضای هیات علمی انقلابی دانشگاه شاهد در راستای فرمان مقام معظم رهبری (آتش به اختیار) به وظایف انقلابی خود عمل خواهند کرد و موضوع را از طریق مقامهای بالادست نظام مانند دفتر مقام عظمای ولایت پیگیری مینمایند.  
 
جمعی از اعضای هیات علمی دانشگاه شاهد
10/10/1403