شهید «ابراهیم طیبی» دوم اردیبهشت سال ۱۳۴۶ در خانواده‌ای مذهبی در خرمبید استان فارس دیده به جهان گشود. او فردی شجاع، بی ادعا و مخلص بود و از هیچ کمکی به پدر و مادر خود از جمله کشاورزی و دامداری دریغ نمی‌کرد.

ابراهیم در زمینه‌های انقلاب و مذهب یکی از فعالترین دانش آموزان آن دوران بود به طوری که در سن ۱۲ سالگی با دایی شهید خود «قدرت‌الله طیبی» (شهادت سال ۱۳۶۱) به طور مخفیانه اعلامیه امام را پخش می‌کرد و در راهپیمایی‌ها شرکت می‌کرد. با شروع جنگ تحمیلی عراق بر علیه ایران راهی جبهه شد. گرچه در سن و سال جوانی بود ولی عقل و هوش پخته‌ای داشت و به دنبال علاقه و شوق به نهاد تازه تاسیس انقلاب یعنی جهاد سازندگی پیوست.

سرانجام این سنگرساز بی‌سنگر در ۲۰ خرداد ۱۳۶۵ در بازگشایی محور‌های مسدود شده خط مقدم جبهه فاو که به کارخانه نمک منتهی می‌شد مورد اصابت گلوله مستقیم تانک قرار گرفت و پا پیکر پاره‌پاره‌اش چهره در نقاب خاک کشید. در بخشی از وصیت‌نامه این شهید آمده است: «ای برادران و خواهران، جوان مردان، و پیرمردان هیچ گاه و در هیچ زمانی امام را تنها نگذارید و همواره پشتیبان ولایت فقیه و روحانیت باشید و از حمایت خود به آنان دریغ نورزید و راه شهید و هدف آنها را از یاد نبرید.»