اینکه شورای محترم نگهبان با چه انگیزه و رویکردی افرادی مانند قاضی زاده هاشمی که گویا هدف ایشان از احساس تکلیف برای کاندیدا شدن صرفا انصراف دادن به نفع کاندیدای برنده و کسب کرسی در دولت است را تایید صلاحیت می کند مهم نیست اما اینکه قاضی زاده اصرار دارد تا جایگزین آقای دائم التکلیف و مکلف به حضور در میان نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری باشد تا دست آخر با یک جایگاه در دولت آرام بگیرد (البته تا انتخابات بعدی) جای تامل دارد.

مجال خدمت در جای جای جمهوری اسلامی برای همه مسئولان خرد و کلان وجود دارد اما آیا از جایگاهی والاتر از محل ارائه خدمت به جامعه ایثارگری که نیازمند نگاه جامع اجتماعی، انقلابی و مالی و اقتصادی دارد سراغ داریم؟

کدام نهاد مهم تر و حیاتی تر از نهادهای وابسته به کسانی است که صاحبان انقلاب اسلامی هستند؟

قاضی زاده از این مجال -که ادعای کلان تر از آن را در شعارهای انتخاباتی خود داشت- استفاده ای نبرد که هیچ، بلکه با مدیریت ناشیانه و ضعیف خود ، موجبات بروز آسیب و خسارات جدی جامعه ایثارگری که بخش عمده ای از جامعه است را فراهم کرد.

اکنون قاضی زاده با چه اعتماد به نفسی حس تکلیف کرده و برای این حسش از چه محلی هزینه خواهد کرد؟

جا دارد که از سوی نهادهای نظارتی مجموعه های مالی و اقتصادی بنیاد تحت پایش جدی و آگاهانه قرارگیرد تا خدایی نکرده از سوی برخی منصوبین جدید و شیفتگان آقای قاضی برای خوش خدمتی مبالغ هنگفت در هزینه های جاری انتخابات گم نشود

همچنین مبادا مجموعه رسانه غیر کاربردی و بدون وجاهت در جامعه ایثارگری(حیات) که با هزینه چند میلیاردی راه اندازی و اداره می شود؛ صرف رپورتاژ و پایگاه خبری اختصاصی برای قاضی زاده شود؟ 

 پیش از این نیز اشاره شد که قاضی زاده به طمع تصاحب کرسی در دولت ها کاندیدا می شود چرا که به خوبی می داند رای چندانی نخواهد آورد اما همین رای نداشته را نیز صرف کاندیدایی که حدس می زند یا اقبال جامعه را برای او می بیند که برنده است خواهد کرد.

این حرکت اکنون با حضور در لیست نامزدها مسجل شده و مشخص نیست قاضی زاده جز خدمت به جامعه ایثارگری از چه راهی می توانست برای خود اندک رایی جمع کند که آنهم دریغ کرد و ترجیح داد کم کم به رکورد دار حضور در انتخابات ریاست جمهوری تبدیل شود!